ROZDZIAL XVIII

Polowanie

Rano obudziła mnie mama.

-Wstawaj Nessie, dziś jedziemy na polowanie- powiedziała

-I ktoś nam przeszkodzi znając życie- burknęłam pod nosem i przetarłam oczy.

-Oj Nessie, na pewno nikt nam nie przeszkodzi- powiedziała czułym głosem mama

Nic się nie odezwałam, tylko poszłam do garderoby i ubrałam się w pierwsze lepsze rybaczki i pierwszą lepszą bluzkę. Sięgnęłam jeszcze po szczotkę by rozczesać włosy.

-Wyglądasz świetnie- powiedział tato.

Zdziwiłam się bo dopiero co była tu mama. Tato zaczął się śmiać.

-Oj Nessie, Nessie, jesteś wampirem, a nie jesteś tak bardzo spostrzegawcza. Musisz nad tym jeszcze popracować- powiedział z trudem, bo utrudniał mu śmiech

-Pół wampirem- poprawiłam tatę.

Tato się skrzywił, ale nie przestawał się śmiać. Pokiwałam tylko głową i zeszłam na dół. Na dole czekała na mnie mama i Emmett. Od razu przystanęłam na schodach. Gdy go zobaczyłam to zamarłam i powiedziałam w myślach „O Boże! Znowu będzie się zemnie wyśmiewać”- po tych słowach jęknęłam. Tato zaczął się jeszcze bardziej śmiać, a ja instynktownie na niego warknęłam.

-No dobrze, już dobrze już przestaje- powiedział z powagą

-Jakim samochodem jedziemy- spytałam

-Moim jeepem- odpowiedział zadowolony Emm

-A kto będzie prowadził? -spytałam z nadzieją że to będzie mama, tata, albo ja, byle by nie Emmett, bo jak on jeździ to to pozostawiam bez komentarza.

-Ja- odpowiedział wesoło Emmett

„No pięknie!”-`ucieszyłam' się na jego odpowiedź w myślach, tato zachichotał i powiedział

-Nie będzie źle- powiedział

-O co chodzi?- spytał Emmett z miną niewiniątka.

Nastała cisza. Emm patrzył po twarzach i chwile potem zaczął się dławić ze śmiechu

-Oj Nessie….- wyksztusił

Warknęłam na niego, miałam dość już tego że się zemnie wyśmiewa. Wujek podszedł do mnie, wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać.

-Emmett!- krzyknęłam- Postaw mnie na ziemi- dodałam łagodnym tonem i razem z nim już się śmiałam

-Jedźmy już- powiedziała mama

Emmett postawił mnie na ziemi, wziął za rękę i zaprowadził do samochodu jak małe dziecko, którym już nie byłam, praktycznie nigdy nie byłam małym dzieckiem.

***

Gdy dojechaliśmy na miejsce podzieliliśmy się na grupy, ja polowałam z mamą, a tato z Emmettem. Nie pobiegłam daleko, szybko wytropiłam dwa jelenie. Powiedziałam o tym mamie, mama pobiegła za jednym ja za drugim. Wypiłam krew zwierzęcia. Moja biała bluzka była cała ukrwawiona, jak zwykle się pobrudziłam. Jako jedyna w rodzinie to jeszcze robiłam. Mama już się w ogóle nie brudziła. Może tam dwie trzy krople jej skapnęły, ale nie to co ja. Z mojej bluzki można by było wykręcić z jakieś dwa litry krwi. Wróciłam do mamy. Zmierzyła mnie wzrokiem.

-Kiedy ty w końcu przestaniesz się brudzić?- spytała mama uśmiechając się do mnie serdecznie

-Nie wiem, ale też mam nadzieję, że to będzie w niedalekim czasie.- odpowiedziałam.

Pobiegłyśmy z mamą do taty i wujka. Wiedziałam że jak będę przy wujku, to się zacznie naśmiewa nie ze mnie. Nie myliłam się.

Wujek wybuchł śmiechem, chyba było go słychać do Seattle.

-Nessie…wyglądasz..pięknie..- powiedział z trudem, bo krztusił się ze śmiechu

-Dzieki- burknęłam pod nosem, zła na Emmetta

Wujek wziął mnie na ręce i zaczął podrzucać, wiedział co ma zrobić żeby mnie udobruchać. Zaczęłam się śmieć razem z mamą, tatą i Emmettem.

***

Wróciliśmy do domu, natychmiast pobiegłam na górę by się przebrać. Ale wcześniej zerknęłam na komórkę. Były tam dwie wiadomości od Jacoba. Treści tych wiadomości były następujące. Pierwsza: Będziesz dziś w domu? Chciałbym zabrać cię na małą wycieczkę, wiesz w jakie miejsce.

Jacob

Druga: Zapomniałem że jesteś na polowaniu, będę po ciebie o 15:00

Jacob

Spojrzałam na zegarek, była 14:50. Miałam dziesięć minut by szybko się przygotować. Pobiegłam do garderoby i wybrałam fioletową sukienkę z krótkim rękawem. Pogoda dzisiaj nie była zbyt zachwycająca, było pochmurno. Ale miałam nadzieję, że nie będzie padać. Wybiegłam z garderoby i szybko zeszłam na dół.

-Jacob chce mnie zabrać na wycieczkę- powiedziałam

-Dobrze, ale wróć przed 21:00- powiedział tato

-Tato, przecież nie będziemy tyle czasu na polu- powiedziałam

Tato się uśmiechnął i poszedł otworzyć drzwi Jacobowi.

---