Realne kazusy z orzecznictwa.
Spór między Gwineą, a Kongiem o to, kto może realizować opiekę dyplomatyczną.
Sprawa Lagrant (?): skazani na karę śmierci, odroczenie do czasu wyroku przez MTS miało być, ale wykonano wyrok wcześniej. Po stronie jednostki istnieje roszczenie indywidualne wynikające bezpośrednio z PMP. Art. 36 ust. 1 – uprawnienie po stronie jednostki wg MTS. Roszczenie może być przeciwstawione państwu przyjmującemu. Osoby te mogą skorzystać, prawo to powinno im przysługiwać. Czy kontakt z konsulem mógłby sprawić że zarzut przestępstwa by zniknął? Formalna rzecz: jako obywatele powinni być poinformowani; zaniedbanie ego powinno rodzić odpowiedzialność na gruncie PMP USA.
(Poprzedni wykład) Obywatel Niemiec zwrócił się do Lichtensteinu o naturalizację i pozyskanie obywatelstwa, ponad 30 lat przebywał w Gwatemali. Wyjechał z Gwatemali do Liechtensteinu. Chciał wrócić ale Gwatemala nie chciał go wpuścić. Lichtenstein wniósł skargę do MTS-u przeciwko Gwatemali. MTS stwierdził, że każde państwo trzecie niekoniecznie jest zobowiązane do uznania aktu naturalizacji innego państwa dla siebie w sytuacji kiedy ta naturalizacja nie znaczyła nic więcej – brak owej więzi (poprzedni wykład); Gwatemala nie jest obowiązana uznać zatem skuteczności.
Niekiedy skarżący dysponował obywatelstwem i USA, i Iranu. Trybunał Arbitrażowy musiał jakoś się odnieść, odczytać jakąś zasadę PMP. Jeżeli to ma być skarga obywatela USA przeciwko Iranowi, to nie wystarczy formalna więź, musi wystąpić więź efektywna, w przypadku podwójnego obywatelstwa to wtedy wiemy jak traktować tą osobę. Więź materialno-prawna.
Belgia wniosła oskarżenie przeciwko Hiszpanii o narażenie obywateli: MTS stwierdził, że jeśli już to tą skargę Belgia winna wnieść przeciwko Kanadzie (gdzie spółka formalnie została zarejestrowana); wg prof. to poniekąd odwrócenie zależności, o której wcześniej mówiliśmy. Czy fakt posiadania udziałów oznacza, że jesteśmy spółką w formalnym znaczeniu? Chyba nie, skoro udziały mogą być rozproszone, jeśli ileś państw może się wypowiedzieć posiadając przynajmniej jedną akcję, to wygenerowałoby to zbyt wiele problemów. Należałoby się w tym przypadku zwrócić do Kanady – punkt wyjścia; fakt rejestracji określa z kim mamy do czynienia; tu Trybunał stwierdził, że sam fakt posiadania udziałów nie wystarcza by wypowiadać się w imieniu tych osób.
Jurysdykcja państw.
Państwo jest suwerenne; suwerenność dzielimy na dalsze kryteria podziału; państwo suwerenne może „wiele”, ale co to oznacza? Jeśli podmiot jest suwerenny, to może realizować własną jurysdykcję; rozciąganie własnego władztwa w stosunku do osób i do rzeczy, ewentualnie jakichś abstraktów, które można by z tego jeszcze wyprowadzić; władza może się w różnych aspektach i formach realizować.
Można wyróżnić 3 podstawowe płaszczyzny. Władza:
stanowi prawo;
wykonuje prawo;
egzekucja.
Problem kolizji jurysdykcji (chociażby obywatel państwa trzeciego).
Rzeczy, które znajdują się na terytorium państwa przyjmującego.
Próby realizacji jurysdykcji przez państwo macierzyste, kiedy obiekty znajdują się poza jego terytorium.
Jurysdykcja może być poza granicami państwa, ale w imieniu państwa.
Formuła stanowienia prawa (Ehrlich: przyp. samo i całowładność). W grę wchodzi jurysdykcja rządowa, prawo przyjmowania takiej czy innej postawy suwerennej. Niektóre z tych form mogą już z samej definicji być ograniczone terytorialnie.
Istnieje norma prawa zwyczajowego PMP przełożona na normy traktatowe, która stanowi, że…. – jurysdykcja uniwersalna.
Państwo X jest zagrożone, nie ma nikogo, kogo można by było pociągnąć o odpowiedzialności, jeśli mamy osoby, to trzeba realizować jurysdykcję.
Mam wiedzę, że grupa iksów albo igreków szykuje się do terroru; trzeba ich przyporządkować.