Temat: Specyfika prawa międzynarodowego publicznego.
Co to jest Prawo międzynarodowe publiczne (PMP)?
PMP to system prawny (grupa norm), który reguluje stosunki między podmiotami, które funkcjonują w ramach tego systemu.
PMP to system norm, na które państwa wyraziły zgodę oraz to, co wypływa z norm prawa międzynarodowego.
Skoro PMP to prawo, to musi się wiązać z normami.
Intencja związania się określonych podmiotów rozstrzyga o tym, czy PMP to prawo, czy nie.
Jak analizować PMP?
Należy zidentyfikować zasadę, a potem zwrócić uwagę na sumę wyjątków.
Pierwszy krok w myśleniu o prawie jest najważniejszy – przyjęcie prawdziwego i właściwego założenia.
W relacjach między podmiotami PMP mogą się pojawiać też wnioski, które nie będą konkluzjami o charakterze prawnym.
Problematyka PMP.
Nie każde zgodne porozumienie między państwami musi rodzić normy i skutki prawne.
Musi istnieć logiczny rozwój następstw, by mogło to być uregulowane w PMP.
Organy międzynarodowe działają za zgodą państw.
Źródła PMP.
Art. 38 statutu MTS:
Trybunał, którego zadaniem jest orzekać na podstawie prawa międzynarodowego w sporach, które będą mu przekazane, będzie stosował:
a) konwencje międzynarodowe, bądź ogólne, bądź specjalne, ustalające reguły, wyraźnie uznane przez państwa spór wiodące;
b) zwyczaj międzynarodowy, jako dowód istnienia powszechnej praktyki, przyjętej jako prawo;
c) zasady ogólne prawa, uznane przez narody cywilizowane;
d) z zastrzeżeniem postanowień art. 59, związanie wyrokiem, wyroki sądowe tudzież zdania najznakomitszych znawców prawa publicznego różnych narodów, jako środek pomocniczy do stwierdzania przepisów prawnych.
2. Postanowienie niniejsze nie stanowi przeszkody, aby Trybunał mógł orzekać ex aequo et bono, o ile strony na to zgadzają się.
Zasady ogólne PMP – normy, które stanowią podstawę PMP.
System praw człowieka: uzasadnienie prawno-pozytywne ściera się z prawno-naturalnym. Respektowanie tego, co wypływa z godności człowieka.
Zatem uzasadnienie prawno-naturalne jest zatem możliwe, jednakże wciąż dominuje owo uzasadnienie pozytywne.
Bez dobrej wiary prawo nie może istnieć, a zatem także w PMP musi ona egzystować.
Jeśli zasada dobrej wiary uzasadnia „wszystko”, to stoi na czele wszystkich norm PMP.
Pytanie: skąd się wzięła owa zasada? Państwa mogły sobie ją założyć, by uzyskać coś korzystnego zarówno dla siebie, jak i dla drugiego podmiotu.
Dobra wiara zatem uzasadnia funkcjonowanie całego PMP.
Poglądy Ehrlicha: co w sytuacji, kiedy podmioty nie będą chciały dobrej wiary? – czy wciąż mielibyśmy wtedy do czynienia z PMP? Odpowiedź: to, co by się wtedy pojawiło nie można by już nazwać prawem międzynarodowym. Twierdził on też, że w PMP nie może być norm iuris cogentis.