PNEUMOCYSTIS CARINII

Epidemiologia

1. Zapadalność. Wiedza na temat epidemiologii tego pasożyta [obecnie zaklasyfikowa­nego jako grzyb] jest znikoma. Wg. źródeł amerykańskich zarażenia P. carinii muszą być jednak powszechne, ponieważ dzieci zaczynają wykazywać obecność przeciwciał między pierwszym a drugim rokiem życia, a w wieku pięciu lat 75% dzieci ma przeciwciała przeciwko P. carinii.

Drogi zarażenia. Do zarażenia dochodzi drogą układu oddechowego. Osoby z wydol­nym układem immunologicznym szybko opanowują zarażenie, ale u niektórych rozwija się zarażenie bezobjawowe i takie osoby stają się nosicielami. Drobnoustroje występują u nich w pęcherzykach płucnych jako trofozoity (o długości 2-8 um). Trofozoity usadawiają się w przestrzeni zewnątrzkomórkowej, przyczepione do komórek nabłon­kowych. Potem trofozoity przekształcają się
w cysty, które są uwalniane do plwociny.

Objawy kliniczne. Patogenność tego drobnoustroju wiąże się ściśle ze stanem czynnościowym układu immunologicznego gospodarza.

1. U pacjentów z wydolnym układem immunologicznym zarażenie jest bezobjawowe

2. U pacjentów z upośledzonym układem immunologicznym (szczególnie chorzy na AIDS lub z innymi ciężkimi zespołami niedoborów immunologicznych) P. carinii powoduje śródmiąższowe zapalenie płuc. Zapalenie płuc wywołane przez P. carinii jest powszechną przyczyną śmierci chorych na AIDS. Duszność, gorączka i suchy kaszel są zwykle objawami tego zakażenia; może wystąpić łagodna niedokrwistość i niedotlenienie.

Diagnostyka laboratoryjna
Cysty P. carinii można wykryć różnych próbkach. Do badania można użyć plwociny, ale zalecane są popłuczyny oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL) lub biopsje tkanki płucnej.

1. Rozmazy barwi się metodą Gomoriego, Giemsy lub fluoryzującymi przeciwciałami monoklonalnymi.
   P. carinii wybarwione srebrem wyglądają jak ciemnobrązowe czarne cysty zawierające dwa do ośmiu sporozoitów.

2. Potwierdzenie zarażenia może wymagać badania licznych próbek.

Leczenie i zapobieganie

1. Trymetoprym-sulfametoksazol (Biseptol - Bactrim) jest lekiem z wyboru zarówno w leczeniu i długotrwałej profilaktyce (u pacjentów zakażonych wirusem HIV).

2.Pentamidynę (podawaną domięśniowo lub w inhalacjach) można stosować u chorych którzy nie reagują na leczenie trymetoprymem z sulfametoksazolem lub cierpią z powodu objawów niepożądanych powodowanych przez ten preparat.

Protozoologia lekarska | 6

Protozoologia lekarska | 8

---