0313

324    12. Wspólnota Europejska a poprzez członków swych gabinetów mogą również wpływać na treść projektowanych decyzji. Jednakże obok formalnych procedur koordynacji w procesie decyzyjnym, w pracach Komisji ważną rolę odgrywają informacje płynące z zewnątrz, a pochodzące od różnych grup interesu.

O szczególnej roli grup interesu w europejskim procesie decyzyjnym już pisaliśmy w tym rozdziale, teraz chcielibyśmy wskazać na trzy przesłanki (o charakterze organizacyjnym), które powodują, że Komisja jest wyjątkowo otwarta na presje otoczenia. Po pierwsze, Komisja przygotowuje projekty decyzji, a zgodnie z niepisaną zasadą lobbingu najbardziej efektywny sposób wywierania presji polega na kontrolowaniu wstępnego etapu, gdy zostaje określona natura problemu i są rozważane możliwe rozstrzygnięcia. Dyskusja dotyczy więc z reguły parametrów „technicznych” decyzji (przynajmniej w Unii), co dodatkowo ułatwia przenikanie grup interesu, dysponujących profesjonalną i ekspercka wiedzą. Z chwilą, gdy projekt osiąga kolejne etapy, a dyskusja zaczyna dotyczyć np. aspektu politycznego decyzji, efektywność presji w kierunku jego zmiany czy modyfikacji staje się raczej wątpliwa. Mówiąc o wstępnym etapie przygotowania projektu, mamy na myśli przede wszystkim dążenie do wpływania na kształt agendy programową Komisji. Po drugie Komisja jako struktura - jak już sugerowaliśmy - charakteryzuje się znaczną fragmentaryzacja, przy jednoczesnym poszanowaniu autonoma poszczególnych ogniw (zwłaszcza Dyrektoriatów), co stwarza dla grup interesu szereg alternatywnych punktów dojścia do procesu decyzyjnego. Grupy intere mogą w tym celu wykorzystać zarówno Dyrektoriaty Generalne i samych Dyrektorów. jak i poszczególne gabinety czy też ich Szefów. W ten sposób zostały otware dla grup interesu drogi potencjalnego wpływu na układ agendy programowej. Po trzecie struktura Komisji (DGs) świadczy o daleko idącej wewnętrznej specjalizacji, co zresztą charakteryzuje i pozostałe instytucje Unii. Odpowiedzią grup interesu na ten proces jest również zjawisko specjalizacji. W konsekwencji, formy .wyspecjalizowanego” lobbingu okazują się szczególnie przydatne Komisji. Ona sama reprezentuje raczej przypadek relatywnie małego ciała biurokratycznego, w którego pracach wyjątkowo dużą role odgrywają ekspertyzy i fachowe informacje. Jednak Komisji brak jest wiedzy tego typu, nie mówiąc już o bardzo ograniczonym rozeznaniu w problemach każdego z krajów członkowskich. Musi więc uruchor „zewnętrzne” źródła ekspertyz i w ten sposób stworzyć wspierającą konkre projekt klientelę.

12.3.3. Parlament Europejski

Początkowo, jako organ Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (ECSC), nosił Zgromadzenie Europejskie, a od 1962 r. - Parlament Europejski. Traktat r skiwart. 137 stanowił, iż „Zgromadzenie, które składa się z reprezentantów wateli krajów członkowskich, będzie dysponowało doradczymi i nadzori uprawnieniami, które zostały mu nadane przez ten Traktat". Zrewidowany 137 Traktatu o Unii Europejskiej przyjmuje jedynie, że Parlament dyspo uprawnieniami przyznanymi mu przez Traktat. Ojcowie integracji europej nie przyznali Parlamentowi (Zgromadzeniu) szczególnie istotnej roli do ode