16

III. Kształtowanie społecznych warunków pracy

wiązków wychowawczych. Zresztą nie ma zbyt wyraźnej granicy pomiędzy nauczaniem a wychowaniem.

Po ustaleniu programu — skuteczność nauczania zależy już tylko od metody i warunków nauczania, o których już mówiliśmy. Dobra metoda nauczania to także dobry instruktor. Staranny dobór instruktora, obdarzonego nie tylko odpowiednią wiedzą, ale i umiejętnościami nauczania, zainteresowania słuchaczy tym, co i jak się mówi — jest bardzo ważnym elementem powodzenia całej akcji szkoleniowej.

5. INSTRUKTAŻ NA STANOWISKU ROBOCZYM I NADZÓR

Właściwe szkolenie zawodowe rozpoczyna się z chwilą, gdy nowo przyjęty pracownik zostanie po instruktażu wstępnym skierowany do działu, w którym ma pracować, i oddany pod opiekę kierownika tego działu. Kierownik, po zapoznaniu się z nowym podwładnym, Tderuje go do brygady lub warsztatu (oddziału) do odpowiedniego majstra, przy czym w czasie tego „przekazywania” powinien dodawać otuchy i okazywać życzliwość nowemu koledze.    ------------

Właściwym nauczycielem (instruktorem) jest maistenjłcb. działowy, oraz starszy kolega, któremu majster porucza opiekę nad nowoprzybyłym (jeśli taki system jest stosowany). Najwięcej zależy więc od majstra, od jego wiedzy, talentów pedagogicznych, taktu, chęci, inteligencji. Toteż coraz częściej (np. w przedsiębiorstwach amerykańskich) nazywają majstra „człowieka kluczowym” (key-man), który posiada „klucz do sytuacji”. Często zdarza się, że majster jest tzw. starym fachowcem (ma „złote ręce”), doskonale zna swój zawód, ale niestety — nie bardzo umie innych uczyć, zwłaszcza nie potrafi przekazać im wiedzy dotyczącej właściwej, zgodnej z zasadami fizjologii i bezpieczeństwa — organizacji stanowiska roboczego. Wiele zależy wówczas od jego zwierzchnika, inżyniera, który powinien starać się nakłonić takiego majstra do uzupełniania swej wiedzy, zwłaszcza w zakresie pedagogicznym.