211

Rozpoznawanie zaburzeń rytmu — część II 215

Jednoczesny zapis trzech odprowadzeń EKG pacjenta z hipokaliemią i częstoskurczem komorowym typu torsade de pointes. Trzy pobudzenia zatokowe po zakończeniu częstoskurczu zdradzają przyspieszony rytm zatokowy (około 140/min). Napad częstoskurczu komorowego o stopniowo skręcającej się osi zespołów QR5 rozpoczyna się częstoskurczem dwukierunkowym, (Zaadaptowane z: D.M.Krickler i P.V.L.Curry, Br. Heart J. 1976; 38: 117).

Uwaga: U pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT wolny rytm serca nie jest niezbędnym czynnikiem wywołującym częstoskurcz torsade de pointes.

Odróżnianie częstoskurczu komorowego od nadkomorowego

1. W jakich okolicznościach częstoskurcz nadkomorowy z poszerzonymi zespołami QRS może upodobnić się do częstoskurczu komorowego?

a) Gdy przed wystąpieniem częstoskurczu był blok odnogi pęczka Hisa.

Kolejne fragmenty EKG wykonano w odstępie kilku sekund

EKG 135. Częstoskurcz przedsionkowy przypominający częstoskurcz komorowy w odprowadzeniu monitorującym MCL1, u chorego leżącego na oddziale intensywnej opieki kardiologicznej. Konfiguracja zespołów QRS wskazuje na RBBB (MCL1 odpowiada odprowadzeniu V1). Pierwszy od góry fragment EKG mógłby przedstawiać częstoskurcz komorowy o częstotliwości 135/min. Zniekształcenie na końcu każdego zespołu QRS sugeruje ukryty załamek P, ale można też błędnie dopatrzyć się wstecznego załamka P związanego z ektopowym pobudzeniem komorowym. W środkowym fragmencie, zapisanym kilka sekund później, częstotliwość nagle zmniejsza się o połowę, dzięki czemu pojawia się wyraźny załamek P i długi odstęp PR. Trzeci fragment ujawnia częstoskurcz przedsionkowy o częstotliwości 135/min z blokiem AV 2:1,

b)    Gdy szybkim rytmom towarzyszy blok odnogi zależny od przyspieszenia rytmu (aberracja przewodzenia śródkomorowego).

c)    W preekscytacji komorowej, czyli przewodzeniu zstępującym przez dodatkowe włókna przedsionkowo-komorowe.