atlas rehabilitacji ruchowej (15)

Instrukcje wstępne do ćwiczeń

C. PIR (poizometryczna relaksacja mięśni). To najlepszy sposób rozciągania mięśni. Tę formę terapii najlepiej jest przećwiczyć początkowo razem z fizjoterapeutą. Ogólnie technika polega na rozciąganiu przykurczonego mięśnia zaraz po jego uprzednim kilkusekundowym statycznym napięciu. Rozciąganie przy tym następuje dopiero w fazie pełnego rozluźnienia mięśnia i zawsze wraz z wydechem.

Najlepiej jest dobrać wraz z terapeutą najwłaściwszą dla siebie formę terapii, stanowiącą kombinację opisanych powyżej. Bardzo ważne jest natomiast, aby ćwiczenia wykonywać często, systematycznie i sumiennie, tzn. uczucie rozciągania tkanek zawsze musi być dobrze wyczuwalne, chociaż nie należy do przyjemnych.

Należy pamiętać, że w żadnym przypadku dolegliwości bólowe, które są niekiedy nieuniknione podczas wykonywania ćwiczenia, nie powinny utrzymywać się dłużej niż 1, maksymalnie 2 godziny po ich, zakończeniu. W, przypadku samodzielnie wykonywąnego^-;^ rozciągania przykurczonych mięśni i innych tkanek miękkich, ze" względów ostrożności najlepiej jest tak dobierać intensywność rozciągania, aby ból pojawiający się w trakcie ćwiczenia znikał zaraz po jego zakończeniu. Wydłuży to co prawda czas rehabilitacji, ale zmniejszy ryzyko urazu rozciąganych tkanek. Należy także wziąć pod uwagę fakt, że - z punktu widzenia czysto anatomicznego §    i fizjologicznego - czas jaki trzeba poświęcić na efektywne rozcią

gnięcie (przebudowę) przykurczonych tkanek miękkich (o ile jest to jeszcze możliwe), wynosi minimum 8 tygodni, a w przypadku osób starszych jeszcze dłużej. Nie mają zatem sensu próby przyspieszania rehabilitacji, gdyż może to skutkować uszkodzeniem tkanek, naciągnięciem, a nawet ich rozerwaniem lub zerwaniem ich przyczepów.

ad 3. Ćwiczenia korygujące wadliwe ustawienie danej części ciała (korekcyjne)

Ćwiczenia korekcyjne zawsze muszą powodować silne uczucie skorygowanej pozycji, czyli nowego ustawienia korygowanej części ciała (zazwyczaj kręgosłupa). Należy wykonywać je systematycznie i przez dłuższy okres czasu. Dla uzyskania widocznych efektów zazwyczaj muszą być wykonywane 1-2 razy dziennie przez 5-6 dni w tygodniu i przez dłuższy okres czasu. Ważną rolę odgrywają tutaj także pozycje przyjmowane w trakcie codziennych czynności, przy siedzeniu, leżeniu itp. W przypadku rehabilitacji korekcyjnej prowadzonej u dzieci niezbędne jest włączenie do procesu leczenia członków rodziny, których zadaniem jest pomoc w wykonywaniu ćwiczeń, ale przede wszystkim motywacja oraz pilnowanie systematyczności ich wykonywania. Jeżeli reguły te nie są przestrzegane, rehabilitacja z góry skazana jest na niepowodzenie.

Strona 5