atlas rehabilitacji ruchowej (16)

Instrukcje wstępne do ćwiczeń

Na koniec należy podkreślić, iż większość chorób przebiega według schematu co do okresu/etapu choroby, zazwyczaj różnicuje się:

A.    okres ostry,

B.    okres podostry,

C.    okres przewlekły.

Ćwiczenia rehabilitacyjne muszą być precyzyjnie dobierane do konkretnego okresu schorzenia i nie chodzi tutaj jedynie o intensywność czy technikę ćwiczeń, ale o zasadność wprowadzenia danego ćwiczenia w danym momencie. Bywa bardzo często tak, że o ile w okresie ostrym dane ćwiczenie jest kategorycznie zabronione, to w okresie podostrym może być już skutecznym środkiem terapii, a w okresie przewlekłym niewykonywanie danego ćwiczenia dyskwalifikuje wręcz możliwość całkowitego odzyskania sprawności. Najprostszym przykładem niech będzie przepuklina krążka między-kręgowego potocznie nazywana dyskopatią, gdzie w początkowym, ostrym okresie choroby z oczywistych powodów większość pacjentów nie powinna wykonywać skłonów tułowia w przód. Ćwiczenia zgięciowe kręgosłupa są zatem zabronione w tym okresie. Jeżeli jednak nawet po ustabilizowaniu choroby dyskowej, w okresie przewlekłym, a być może już nawet w podostrym, nie wprowadzi się odpowiednio wcześnie ćwiczeń zgięciowych to po jakimś czasie (około 2 miesiące) dojdzie do obkurczenia się tkanek przykręgo-słupowych i utrwalenia ograniczenia zginania kręgosłupa. Powstaje wówczas nowe schorzenie kręgosłupa - utrwalona dysfunkcja zgięciowa.

Podsumowując ogólne wskazówki do ćwiczeń rehabilitacyjnych, należy zaznaczyć, iż skuteczność rehabilitacji ruchowej zależy od 3 nadrzędnych czynników:

-    właściwej i precyzyjnej diagnozy lekarskiej,

-    właściwie dobranego przez fizjoterapeutę i - w zależności od okresu choroby - programu ćwiczeń i innych metod fizjoterapii,

-    współpracy, sumienności i konsekwencji w wykonywaniu zaleconych ćwiczeń przez pacjenta.

Cfrnna £