DSC04116 (Kopiowanie)

119

ROZDZIAŁ 5 P&stępowanie 2 osobą przeżywającą kryzys

T \ NH A 3.1 Porównanie reguł terapii długoterminowej i interwencji kryzysowej

Dyl’ tempii długoterminowej	Dyb postępowania z osobą przeżywającą kryzys
\ pełna ocena diagnostyczna.	1,	Diagnoza: szybka selekcyjna ocena kryzysu.
2. Leczenie: ukierunkowane na	2.	Leczenie: ukierunkowane na to, co
podstawowe przyczyny leżące u podłoża		w kliencie zostało zaburzone przez
zaburzeń; obejmuje całą osobę.		wydarzenie traumatyzujące.
3. Plan działania: zindywidualizowane	3.	Plan działania: indywidualne podejście
podejście całościowe mające		ukierunkowane na konkretny problem
na celu zaspokojenie potrzeb		mające na celu natychmiastowe
długoterminowych.		zaspokojenie potrzeb, konieczne do złagodzenia objawów kryzysu.
4. Metody: znajomość technik służących	4.	Metody: znajomość technik
do systematycznego osiągania		terapeutycznych służących do
wielu celów krótko-, średnio-		natychmiastowego opanowania
i długoterminowych.		skutków urazu powodującego kryzys.
5. Ocena wyników: behawioralne	5.	Ocena wyników: behawioralne
sprawdzanie rezultatów		sprawdzanie rezultatów
terapeutycznych w funkcjonowaniu		terapeutycznych w zakresie powrotu
klienta.		klienta do stanu równowagi przedkryzysowej.

TABELA 3.2 Porównanie celów w terapii długoterminowej i w interwencji kryzysowej
Tryb terapii długoterminowej (w ujęciu globalnym, bez szczególnego uporządkowania kolejności poczynań)	Tryb postępowania z osobą przeżywającą kryzys (etapy postępowania wymienione tv kolejności działań)

1.    Zapobieganie problemom: bardziej podstawowe niż leczenie. Stosuj procedury prewencyjne. kiedy tylko jest to możliwe.

2.    Korygowanie czynników etiologicznych: dotyczy całościowego korygowania czynników psychologicznych i środowiskowych. występujących zarówno aktualnie, jak i tych z przeszłości.

3.    Dostarczanie systematycznego wsparcia: wszelkie działania mające na celu poprawę zdrowia klienta.

4.    Ułatwianie rozwoju: w idealnych okolicznościach leczenie powinno raczej ułatwiać przebieg naturalnych procesów środowiskowych i rozwojowych, niż w nie ingerować.

5.    Reedukowanie: celem leczenia jest przeorganizowanie starych i wyuczenie nowych modeli przystosowawczych w radzeniu sobie z trudnościami przez całe życie.

1.    Zdefiniowanie problemu: wyjaśnij w sposób konkretny, jakie są przyczyny kryzysu.

2.    Zapewnienie klientowi bezpieczeństwa: oceń zagrożenie, jakie klient może stanowić dla siebie i innych, oraz zapewnij fizyczne i psychiczne bezpieczeństwo klientowi i bliskim mu osobom.

3.    Dostarczanie wsparcia: osobiście lub przez bliskie klientowi osoby stwórz takie warunki, w których klient będzie się czuł bezpieczny i niepozostawiony sam sobie.

4.    Rozważenie możliwości: przedstaw rozwiązania pozwalające na złagodzenie bezpośredniego zagrożenia związanego z kryzysem.

5.    Opracowanie planu działań: korzystając z umiejętności klienta radzenia sobie z trudnościami, własnej znajomości rzeczy oraz systemowych wskazówek, opracuj stopniowaną procedurę pobudzenia klienta do działania.