DSC04121 (Kopiowanie)

123

ROZDZIAŁ 3 Postępowanie z osobą przeżywającą kryzys

7. pracownikiem służb społecznych, który - w jej odczuciu - mógłby przyjąć postawę oceniającą.

Kontrola. Gwałtowne pojawienie się kryzysu w życiu klienta budzi w nim wiele lęku, niepokoju i niepewności. Pojęcie wtórnej krzywdy ze strony instytucji (Ochberg, 1988) jest dobrze znane ofiarom kryzysu, które w placówkach socjalnych szukały pomocy, a doświadczyły biurokratycznej bezduszności. W systemie poradnictwa telefonicznego klient sam decyduje, czy i kiedy szukać pomocy. Telefoniczny dialog klient może w każdym momencie przerwać bez obawy o nieprzychylną reakcję.

Natychmiastowa dostępność. Większość instytucji i klinik, a także wielu prywatnych terapeutów korzysta z pagerów. Na naszym uniwersytecie kierownik domu studenckiego, z trudem próbujący poradzić sobie ze studentem odreagowującym tęsknotę za domem i niepowodzenia w nauce, może wezwać ochronę. Ochrona wywoła przez pager dyżurującego z „brzęczykiem” pracownika poradni studenckiej. Psycholog natychmiast zasięgnie u kierownika domu studenckiego informacji o obecnym stanie psychicznym studenta i podejmie decyzję albo o przyjeździe do akademika, albo porozmawianiu ze studentem przez telefon bądź wezwaniu ochrony do pomocy w przetransportowaniu studenta do miejskiego ośrodka stabilizacji kryzysów.

Relacja kosztu do efektywności. Linie kryzysowe są tanie zarówno dla klienta, jak i dla lokalnej społeczności. Klient, którego nie stać na prywatną terapię lub koszty dojazdu, zazwyczaj może pozwolić sobie na telefon. Większość obsługujących „gorące linie” w placówkach społecznych to ochotnicy. Wprawdzie pomysł szukania porady u ochotnika może wydawać się równie dobry jak zasięgnięcie jej u barmana lub fryzjera, ale tak nie jest - wolontariusze z reguły przechodzą dość intensywne szkolenie w zakresie wstępnego poradnictwa psychologicznego pierwszego kontaktu. Ochotnicy nie obnoszą się też zanadto ze swoim statusem „profesjonalisty” i często postrzegani są przez dzwoniących jako bardziej wiarygodni od płatnych zawodowców, ponieważ „czynią to z dobrego serca”. ,

Dostępność systemów wsparcia. Grupy wsparcia szeroko korzystają z sieci telefonicznej. Od Anonimowych Alkoholików po grupy wsparcia rodzin personelu wojskowego, przebywającego w strefie działań wojennych, telefoniczne sieci wsparcia zapewniają stałą łączność członkom grupy w okresie między zorganizowanymi spotkaniami.

Unikanie problemu uzależniania się klienta od pracownika. Osoba korzystająca z telefonicznej linii kryzysowej nie uzależni się od pracownika służb społecznych, który może nie być dostępny na każde zawołanie. W większości ośrodków udzielających pomocy telefonicznej zasadą jest przestrzeganie pracowników przed nawiązywaniem trwałych relacji z klientami, więc nie pojawiają się też problemy z uzależnianiem się klientów.

Łatwy dostęp do konsultantów. Rzadko się zdarza, aby kryzysowa linia telefoniczna obsługiwana była tylko przez jedną osobę. Kiedy dzwoni trudny klient, można wezwać na konsultację innych pracowników instytucji. Co więcej, przynajmniej jedna