larsen0045

3. Znieczulenie wziewne 45

Ukrwienie i przemiana materii w mózgu oraz ciśnienie śródczaszkowe - zob. rozdz. 41.

7.3.8    Nerki

Podobnie jak po innych anestetykach wziewnych, pod wpływem izofluranu przejściowo maleje przepływ krwi przez nerki, filtracja kłębuszkowa i wydalanie moczu. Uszkodzeń nerek po izofluranie nie obserwowano, nawet po wielokrotnej lub dłuższej ekspozycji. W doświadczeniach na zwierzętach niewydolność nerek nie powodowała zaburzeń metabolizmu izofluranu.

7.3.9    Wątroba

Wydaje się, że izofluran nie uszkadza wątroby nawet przy dłuższym podawaniu. Przemawiają za tym także fizykalna trwałość związku i bardzo wolna przemiana.

7.3.10    Biotransformacja

Jedynie 0,2% izofluranu podlega przemianie w organizmie. Ten minimalny stopień metabolizmu wraz z dostępnymi dotąd wynikami badań u ludzi i zwierząt wskazują, że izofluran nie działa hepato- ani nefrotoksyeznie, nie działa też teratogennie, karcynogennie ani mutagennie. Co prawda, nie można utożsamiać minimalnego metabolizmu z brakiem hepatotoksyczności.

Istniejące uprzednio schorzenia wątroby lub wielokrotna ekspozycja na chlorowcowane aneste-tyki wziewne nie są więc, jak się wydaje, przeciwwskazaniem do zastosowania izofluranu.

7.3.11    Ocena kliniczna

Izofluran jest obecnie najczęściej stosowanym anestetykiem wziewnym. Zapewne względy toksykologiczne (prawdopodobnie brak toksycznego wpływu na wątrobę) powodują, że izofluran jest chętniej stosowany niż halotan.

| Najważniejszą zaletą izofluranu jest niezwykle wolny metabolizm i tym przypuszczalnie spowodowana mała toksyczność produktów przemiany dla wątroby i nerek.

Inne zalety:

- umiarkowana rozpuszczalność we krwi i w tkankach; dzięki temu szybkie wprowadzenie do

znieczulenia i wybudzanie oraz możliwość szybkiego pogłębiania znieczulenia odpowiednio do potrzeby,

-    skuteczne działanie zwiotczające mięśnie,

-    słabszy od halotanu i enfluranu ujemny wpływ na serce,

-    brak uwrażliwiania mięśnia sercowego na aminy katecholowe,

-    brak działanie arytmogennego.

Wady: Najważniejsze wady izofluranu to działanie hipotensyjne, wymagająca niekiedy leczenia tachykardia, względnie silna depresja oddychania i lekko drażniący, podobny do eteru zapach, który często wyzwala zatrzymanie oddechu i kaszel; u pacjentów z chorobą wieńcową wpływ rozszerzający na naczynia wieńcowe, co grozi niedokrwieniem mięśnia sercowego wskutek zespołu podkradania (zob. pkt 7.3.4). Izofluran należy do substancji, które mogą wyzwalać hipertermię złośliwą. Podsumowując, przypuszczalnie izofluran jest obecnie lotnym anestetykiem o najbardziej korzystnym stosunku korzyści do ryzyka.

7.4 Desfluran

7.4.1 Właściwości fizykochemiczne

Desfluran, CF₂H-0-CFH-CF₃ (ryc. 3.6). jest w pełni chlorowcowanym (fluorowanym) eterem metyloetylowym, który od izofluranu różni się tylko zastąpieniem jednego atomu chloru przez atom fluoru. W ten sposób lżejsza jest cząsteczka, a także ciężar właściwy płynu. Dzięki kompletnemu fluorowaniu znacznie słabsze są również szkodliwe wpływy desfluran u (i sewofluranu) na warstwę ozonową niż chlorowanych anestetyków wziewnych izofluranu, enfluranu i halotanu. Związek nie jest palny ani wybuchowy, preparat handlowy stanowi klarowna ciecz; nie zawiera stabilizatora, ponieważ cząsteczka jest ogromnie trwała, między innymi oporna na wapń absorpcyjny, światło ultrafioletowe i metal.

Desfluran jest też anestetykiem o najniższej temperaturze wrzenia (22,8°C przy ciśnieniu atmosferycznym). Z tego powodu, a także ze względu na wysoką prężność pary związek ten nie może być stosowany w zwykłych parownikach, lecz wymaga specjalnej technologii parowania (zob. rozdz. 19).

Zapach desfluranu opisywany jest jako raczej drażniący i nieprzyjemny.