3. Znieczulenie wziewne 57
Podtlenek azotu bardzo źle rozpuszcza się we krwi i nie wiąże się ze składnikami krwi. Transport w osoczu odbywa się wyłącznie w postaci fizykalnie rozpuszczonego gazu. Podtlenek azotu nie podlega w ustroju przemianie, jest wydalany przez płuca w postaci niezmienionej.
Właściwości podtlenku azotu:
- masa cząsteczkowa: 44 Da,
- stan skupienia w temperaturze pokojowej: gaz,
- współczynnik rozdziału krew/gaz: 0,47,
- współczynnik rozdziału tłuszcz/gaz: 1,4,
- wartość MAC: 104 (dla 1 MAC potrzebne jest nadciśnienie).
Podtlenek azotu jest podobnie słabo rozpuszczalny we krwi jak desfluran; rozpuszczalność w mózgu i w innych tkankach jest mniejsza niż wszystkich innych używanych anestetyków wziewnych. W związku z tym ciśnienie parcjalne w mózgu rośnie w czasie wprowadzania szybko i odpowiednio szybko występuje działanie. Po przerwaniu podawania, odwrotnie, gaz szybko przechodzi z mózgu do krwi, jest wydychany i pacjent się budzi. Eliminacja z organizmu odbywa się wyłącznie przez płuca, podtlenek azotu nie podlega przemianie.
Podtlenek azotu jest słabym anestetykiem, jest więc stosowany prawie wyłącznie jako uzupełnienie innych anestetyków. Nawet przy stężeniu 80% osiągane jest najwyżej stadium III według Guedela; przy takim stężeniu istnieje już jednak niebezpieczeństwo hipoksji.
Maksymalne stężenie podtlenku azotu we wdychanym powietrzu nie powinno przekraczać 70%.
W praktyce stosuje się zwykle stężenie pomiędzy 50 a 70%: większość pacjentów nie osiąga przy tym stadium II według Guedela; u niektórych pacjentów występuje majaczenie. A zatem:
■ Przez podanie samego podtlenku azotu z tlenem nie można wprowadzić pacjenta w stan znieczulenia.
Wobec tego, że podtlenek azotu jest bardzo słabo rozpuszczalny we krwi, bardzo szybko osiąga się równowagę pomiędzy ciśnieniami parcjalnymi w powietrzu pęcherzykowym i w mózgu - przy wdychaniu 70% podtlenku azotu już w ciągu 15 min.
Przez skojarzenie anestetyków wziewnych stosowanych w postaci pary z podtlenkiem azotu ich MAC ulega znacznemu obniżeniu, można więc zmniejszyć podawane stężenie. Mniejsze stężenia anestetyków wziewnych wywołują z kolei słabsze objawy niepożądane ze strony układów oddechowego i krążenia oraz powodują szybsze wybudzenie.
Podtlenek azotu stosuje się także w znieczuleniu złożonym w połączeniu z opioidami i środkami zwiotczającymi mięśnie. Przy tej technice znieczulenia szczególnie słabe są niepożądane objawy krążeniowe; kontrolowane oddychanie jest jednak konieczne.
Wpływ na układ krążenia składa się prawdopodobnie z dwu komponentów:
- bezpośredniego ujemnego inotropowego działania (na izolowanym mięśniu brodawkowym),
- pobudzenia ośrodków współczulnych w ośrodkowym układzie nerwowym.
Wpływ podtlenku azotu na czynność krążenia jest u zdrowej osoby bardzo słaby i klinicznie często niezauważalny. Jeżeli podtlenek azotu podaje się w czasie znieczulenia halotanem, to działanie pobudzające układ współczulny może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego, oporu obwodowego i pojemności minutowej.
U chorego na serce deprymujący wpływ podtlenku azotu na krążenie, w zależności od ciężkości schorzenia, objawia się wyraźniej.
Wpływ podtlenku azotu na oddychanie jest slaby: nieznaczna depresja oddychania lub brak zmian. Przy kojarzeniu z innymi anestetykami wziewny-mi działanie deprymujące oddychanie jest jednak wyraźniejsze.
Podtlenek azotu nie wpływa na czynność wątroby, nerek ani przewodu pokarmowego i nie powoduje zwiotczenia mięśni szkieletowych. Po bardzo długim stosowaniu (nie w ciągu trwania operacji chirurgicznej) podtlenek azotu może upośledzić wy-