3. Znieczulenie wziewne 49
szerzą naczynia mózgowe odpowiednio do dawki i zmniejsza opór naczyń mózgowych. Ukrwienie mózgu jest zwiększone, zużycie natomiast tlenu przez mózg jest zmniejszone. Większe stężenia de-sfluranu (> 1 MAC) mogą, z powodu zwiększenia przepływu krwi, prowadzić do wzrostu ciśnienia śródczaszkowego. Jeżeli istnieje niebezpieczeństwo wzrostu ciśnienia śródczaszkowego, należałoby nie przekraczać tego stężenia. Jeżeli ciśnienie śródczaszkowe jest już podwyższone, należy zrezygnować z zastosowania desfluranu. Reaktywność ukrwienia mózgu na C02 nie ulega zmianie.
Podobnie jak izofluran, desfluran powoduje zależną od dawki depresję aktywności elektroencefa-lograficznej; przy 1,7 MAC występuje burst sup-presion. Nie obserwuje się pod działaniem desfluranu aktywności drgawkowej. Desfluran powoduje też hamowanie potencjałów wywołanych somato-sensorycznie: amplituda ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do dawki, latencja pozostaje niezmieniona. Efekt ten jest najsilniej wyrażony przy 1,5 MAC i nie zmienia się pod wpływem większych stężeń (zastosowanie w neurochirurgii zob. rozdz. 41).
r
W doświadczeniach na zwierzętach (psach) przepływ krwi przez tętnicę wątrobową nie zmienia się pod wpływem desfluranu, przepływ natomiast przez żyłę wrotną nieco maleje, zwłaszcza w czasie głębszego znieczulenia. Wskutek tego całkowite ukrwienie wątroby jest zmniejszone, w przeciwieństwie do izofluranu, po którym w badaniach na zwierzętach całkowite ukrwienie rośnie.
Wobec bardzo nieznacznej biotransformacji desfluranu i niezmienionej po dawkach klinicznych pojemności minutowej serca, jak również z powodu szybkiego wydychania po przerwaniu podawania, nie dochodzi do istotnych klinicznie zaburzeń funkcji wątroby. I tak, u ochotników nawet długotrwałe znieczulenia desfluranem nie prowadzą do wzrostu aktywności transaminaz, y-GT ani stężenia całkowitej bilirubiny. W doświadczeniach na zwierzętach także nie wykazano dotąd toksycznych dla wątroby skutków działania desfluranu.
Jak już opisano, desfluran w minimalnym tylko stopniu podlega przemianie: stężenie fluorku w surowicy nie zmienia się lub zmienia tylko w bardzo niewielkim stopniu, tak że nie oczekuje się uszkodzeń nerek przez desfluran. Założenie takie popierają badania na ochotnikach, pacjentach i zwierzętach. Nie stwierdzono upośledzenia funkcji nerek w doświadczeniach na ludziach po długotrwałym znieczuleniu desfluranem. Stężenie kreatyniny w surowicy, mocznika, elektrolitów i skład moczu były prawidłowe. Podobne wyniki opisano u pacjentów po przeszczepie nerki i u pacjentów z przewlekłymi schorzeniami nerek.
Ogólne ukrwienie nerek jest, przynajmniej w doświadczeniach na zwierzętach przy stężeniach do 2 MAC, niezmienione; co prawda śród-nerkowe rozmieszczenie ukrwienia nie było dotąd wystarczająco badane.
Działanie desfluranu na ciężarną macicę odpowiada działaniu innych lotnych anestetyków: dochodzi do zależnego od dawki zwiotczenia. Desfluran może być stosowany przy cięciu cesarskim (zob. rozdz. 37), nie ma jednak w porównaniu z innymi lotnymi anestetykami szczególnych zalet.
Ze względu na wysokie ciśnienie pary desfluran nie może być używany ze zwykłymi parownikami, wymaga specjalnych parowników. Przy temperaturach poniżej punktu wrzenia desfluranu (22,8°C lub temperatura pokojowa) zwykły parownik dawałby duże, niekiedy nie dające się ograniczyć stężenie. Przy temperaturze przekraczającej punkt wrzenia nastąpiłoby wrzenie i wyparowałby cały desfluran, to znaczy parownik oddawałby stężenie 100 %obj., ponieważ wówczas niemożliwe byłoby osiągnięcie równomiernego i przewidywalnego parowania i stężenia. Nowe, ogrzewane parowniki dają równomierne, dające się kontrolować i dokładnie nastawić stężenie desfluranu w tlenie i powietrzu bez dodatku podtlenku azotu.
W świeżym wapnie sodowym i barowym o zawartości 15% wody jest desfluran, także w temperaturach 60-80°C trwały, to znaczy nie jest rozkładany. Inaczej w przypadku suchego wapna sodowego: w tym wypadku w zależności od temperatury 85 g wapna sodowego absorbuje 0,21 do 0,32 ml ciekłego desfluranu, przypuszczalnie przez wiązanie do kwasu krzemowego. Wapno barowe nie zawiera kwasu krzemowego i nie absorbuje desfluranu w godnych uwagi ilościach.