larsen0487

21. Intubacja dotchawicza i maska krtaniowa 487

Tabela 21.4 Schorzenia i nieprawidłowości, które mogą być związane z wystąpieniem trudnej intubacji

-    rany twarzy, żuchwy lub szczęki

-    ankyloza stawu skroniowo-żuchwowego, niemożność otwierania ust z innego powodu

-    urazowe ciało obce

-    obrzęk krtani

-    zapalenie nagłośni

-    błonica

-    ropień podżuchwowy lub pozagardłowy

-    angina Ludwiga

-    krwawienia i obrzęk w obrębie górnych dróg oddechowych

-    radioterapia w obszarze górnych dróg oddechowych

-    rany części szyjnej kręgosłupa

-    choroba Bechterewa

-    hipotyreoza z nadmiernie powiększonym językiem

-    akromegalia

-    tężec - W stopniu IV można uwidocznić wejście do krtani tylko w ograniczonym zakresie lub wcale, a struny głosowe właściwie są niewidoczne. Według doniesień Rocke (1992), który przebadał 1500 pacjentek na oddziałach położniczych, w stopniu III częstość występowania trudnej intubacji była 7,58-krotnie większa w porównaniu ze stopniem I, a w stopniu IV - 11,2-krotnie. U pacjentek natomiast zakwalifikowanych do stopnia IV jedynie w 6,4% intubacja była bardzo trudna. Wszystkie zostały jednak zaintubowane. U jednej pacjentki ze stopniem II intubacja była niemożliwa.

ł Skala Mallampatiego wykazuje wysoką liczbę fałszywie dodatnich wyników; wartości przewidywalne wynoszą jedynie ok. 50%.

6.1 Skala warunków Intubacji Mallampatiego

Skala Mallampatiego polega na określeniu zależności pomiędzy wielkością języka a obszarem gardła (ryc. 21.8). W czasie badania pacjent powinien siedzieć prosto, a jego głowa powinna znajdować się w pozycji neutralnej. Powinien otworzyć usta możliwie najszerzej i maksymalnie wysunąć język. Badanie można przeprowadzić także u pacjentów leżących. Po dokonaniu oceny w czasie badania, drogi oddechowe klasyfikuje się w następujący sposób:

Skala warunków intubacji Mallampatiego:

I    widoczne są podniebienie miękkie, języczek, gardło, a także przednie i tylne zarysy mig-dałków,

II    widoczne są podniebienie miękkie i języczek,

III    widoczne są podniebienie miękkie i podstawa języczka,

IV    nie jest widoczne podniebienie miękkie. Stopnie III i IV wskazują na możliwość wystąpienia trudnej intubacji.

Dokonując oceny tych danych należy brać pod uwagę, że:

-    W stopniu I najczęściej udaje się laryngoskopo-wo uwidocznić cale wejście do krtani. Wyniki fałszywie ujemne są bardzo rzadkie.

-    W stopniach II i III obrazy uwidocznione podczas laryngoskopii mogą być różne, dlatego test ten w tej grupie nie jest miarodajny.

6.2    Odległość pomiędzy krtanią a brzegiem żuchwy

(test Patila)

W teście Patila mierzona jest odległość między wyniosłością krtaniową chrząstek tarczowatych a szczytem bródki przy maksymalnie wyprostowanej głowie. Odległość w warunkach prawidłowych wynosi 6,5 cm. Ogólnie stwierdzono następujące zależności:

-    odległość 6-6,5 cm: trudna laryngoskopia bezpośrednia, szczególnie jeśli dodatkowo występują wystające zęby, ograniczona ruchomość w stawie skroniowo-żuchwowym i/lub w obrębie szyjnego odcinka kręgosłupa,

-    odległość < 6 cm: w zasadzie bezpośrednia laryngoskopia nie jest możliwa do przeprowadzenia.

Można dokonać również orientacyjnej oceny za pomocą palców badającego: jeżeli odległość pomiędzy chrząstką tarczowatą a szczytem brody wynosi mniej niż 3 palce, oznacza to, że krtań leży bardziej z przodu, tzn. poza bezpośrednim polem widzenia w trakcie intubacji. Zęby i podniebienie ograniczają widok na struny głosowe.

6.3    Ruchomość szyjnego odcinka kręgosłupa

Odpowiednia ruchomość w obrębie szyjnego odcinka kręgosłupa jest warunkiem przeprowadzenia laryngoskopii bezpośredniej. Poprzez zgięcie szyi i wyprostowanie głowy przesuwa się wejście