larsen0499

21. Intubacja dotchawicza i maska krtaniowa 499

n Ze względu na poważne toksyczne działania 9§n niepożądane nie poleca się stosowania tetra-tmm kainy do znieczuleń powierzchniowych błony śluzowej w celu przeprowadzenia intubacji endoskopowej.

Znieczulenie błony śluzowej nosa

Wprowadzenie fiberoskopu przez nos jest dla pacjenta bardzo nieprzyjemnym zabiegiem, silnie stymulującym odruchy i często wywołującym krwawienia. Dlatego ważne jest wykonanie wystarczająco skutecznego znieczulenia błony śluzowej, jak również użycie środków wazokonstrykcyjnych, w celu zmniejszenia obrzmienia śluzówki i tym samym ułatwienie wprowadzenia endoskopu.

Jako środki o działaniu wazokonstrykcyjnym mogą być użyte sympatykomimetyki: ksylometazolina lub fenylefryna. Do znieczulenia błony śluzowej nosa stosuje się jedno rozpylenie 10% lidokainy, do każdej dziurki nosa, albo 0,5 ml mieszanki lidokainy ze środkiem wazokonstrykcyjnym lub 0,5 ml 2% roztworu lidokainy przeznaczonego do wkraplań, również do każdej dziurki nosa. Wkładanie nasączonych gazików najczęściej nie jest potrzebne. W razie istnienia przeciwwskazań do stosowania amidowych środków miejscowo znieczulających można użyć estry: tetrakainę, kokainę lub benzokainę.

Znieczulenie błony śluzowej nosa do przeprowadzenia intubacji fiberoskopowej:

-    10% lidokaina w aerozolu i 0,1% ksylometazolina po 1-2 rozpylenia do każdej dziurki nosa,

-    4% lidokaina i 1 % fenylefryna zmieszane ze sobą w stosunku 3 : 1 po 0,5 ml do każdej dziurki nosa,

-    4—10% roztwór kokainy po 0,5 ml do każdej dziurki nosa,

-    10% lidokaina w aerozolu i 1% fenylefryna (lub 0,05% azotan nafazoliny albo 0,05% oksymetazolina),

-    1% tetrakaina i 0,05% oksymetazolina.

Środki te albo zakrapia się za pomocą 2 ml strzykawki, albo stosuje się w aerozolu do nosa. Endoskop i rurkę należy posmarować przed wprowadzeniem przez dolny przewód nosowy, np. lidokainą w żelu.

Znieczulenie ustnej części gardła

Przed przystąpieniem do znieczulania ustnej części gardła należy podać dożylnie środek antycholiner-giczny, np. atropinę lub glikopirolat, aby wysuszyć błonę śluzową. Powinno to spowodować mniejsze rozcieńczenie środka miejscowo znieczulającego i poprawić jego działanie.

Do znieczulenia powierzchniowego ustnej części gardła stosuje się zwykle 2-3 rozpyleń 10% lidokainy w aerozolu. Postępowaniem alternatywnym jest płukanie sobie gardła przez pacjenta 2-4 ml 2% roztworu lidokainy przez 20-30 s. Nie spowoduje to jednak znieczulenia dolnej części gardła i jego tylnej ściany.

Znieczulenie ustnej części gardła:

-    2-3 rozpyleń 10% lidokainy albo

-    płukanie gardła 2-4 ml zawiesiny 2% lidokainy przez 20-30 s.

W celu znieczulenia ustnej części gardła należy chwycić przez gazik język pacjenta i maksymalnie go wyciągnąć, a następnie spryskać środkiem znieczulającym miejscowo podniebienie, podstawę języka i boczne ściany gardła.

Znieczulenie krtani i tchawicy

Znieczulenie błony śluzowej krtani i tchawicy może się odbywać różnymi sposobami:

-    użycie i rozprowadzenie środka znieczulającego miejscowo wprowadzanym fiberoskopem,

-    wstrzyknięcie środka znieczulającego miejscowo przez więzadło pierścienno-tarczowe,

-    obustronna blokada nerwów krtaniowych górnych,

-    inhalacje w aerozolu (drobiazgowe, kłopotliwe, zajmujące dużo czasu, a przy tym mało przydatne).

Użycie i rozprowadzenie środka znieczula jącego miejscowo wprowadzanym fiberoskopem. W tej

technice, aby uzyskać efektywne znieczulenie błony śluzowej ustnej części gardła, podaje się 2-3 ml 2% roztworu lidokainy przez kanał biopsyjny fiberoskopu. Po wystąpieniu działania znieczulającego (1-2 min) endoskop można wprowadzać dalej.

Iniekcja dokrtaniowa. W tym wypadku należy odchylić głowę pacjenta maksymalnie do tyłu, zdezynfekować miejsce wkłucia, następnie palcem wskazującym wyczuć więzadło pierścienno-tarczowe i nakłuć je pośrodku cienką igłą. Igłę należy kierować prostopadle lub lekko doogonowo cały czas aspirując strzykawką, w której znajduje się środek znieczulający miejscowo, i przesuwać