21. Intubacja dotchawicza i maska krtaniowa 521
stanie wprowadzona do tchawicy i uszczelniona. Po intubacji przełyku i wentylacji żołądka powinno się wprowadzić do żołądka sondę w celu odbarczenia.
Według obowiązującego prawa nieprawidłowa intubacja jest błędem lekarskim, jeżeli po intubacji nie zostanie od razu skontrolowane położenie rurki, a jej błędne umiejscowienie nie zostanie natychmiast skorygowane. Osłuchiwanie nie jest pewną procedurą do kontroli położenia rurki. Pozostałe dodatkowe sposoby postępowania - zob. w wytycznych - pkt 7.
- wymioty,
- kaszel,
- ruchy tułowia i kończyn.
Reakcje sympatykoadrenergiczne, takie jak wzrost ciśnienia tętniczego i/lub tachykardia, są szczególnie niepożądane i niebezpieczne u pacjentów z chorobą wieńcową. Mogą one zostać osłabione poprzez wystarczająco głębokie znieczulenie ogólne i znieczulenie powierzchniowe dróg oddechowych, np. 4% lidokainą.
Powikłanie to powstaje w wyniku zbyt głębokiego wprowadzenia rurki i umieszczenia jej w oskrzelu głównym (zob. ryc. 21.25a) - u dorosłych najczęściej w prawym, u dzieci, w zależności od ścięcia dystalnego końca rurki, także i w lewym. Kliniczne objawy intubacji dooskrzelowej to:
- asymetryczne ruchy klatki piersiowej,
- osłabienie lub zniesienie szmeru oddechowego po jednej stronie.
Jednostronna intubacja powinna być natychmiast rozpoznana i skorygowana. Dlatego po wykonaniu każdej intubacji dotchawiczej należy starannie osłuchać oba pola płucne.
Za pomocą kapnometrii nie można w sposób pewny rozpoznać jednostronnej intubacji.
Do wyzwolenia różnego rodzaju reakcji odruchowych dochodzi wtedy, gdy zastosuje się zbyt płytkie znieczulenie do laryngoskopii i intubacji lub gdy zabiegi te wykonuje się u przytomnego pacjenta przy niewystarczająco skutecznym znieczuleniu miejscowym. Można zaobserwować następujące reakcje:
- wzrost ciśnienia tętniczego,
- tachykardia,
- zaburzenia rytmu serca.
- zatrzymanie oddychania,
- kurcz krtani,
- spadek ciśnienia tętniczego,
- bradykardia.
Następujące czynniki mogą spowodować częściowe lub całkowite zatkanie światła rurki:
- zagięcie się rurki,
- gęsta wydzielina, krew lub ciało obce w rurce,
- przepuklina mankietu uszczelniającego,
- przyciśnięcie dystalnego otworu rurki do ściany tchawicy.
Niedrożność dróg oddechowych albo rurki zawsze powoduje zagrożenie życia. Musi być natychmiast rozpoznana i usunięta.
Przepuklina mankietu uszczelniającego. To ostre powikłanie polega na przemieszczeniu się wypełnionego mankietu na koniec rurki i zatkanie jej dystalnego otworu (zob. ryc. 21.25d), tak że dostarczone do płuc powietrze nie może zostać usunięte.
Kliniczne objawy przepukliny mankietu uszczelniającego to:
- ciągłe, nadmierne narastanie ciśnienia w drogach oddechowych,
- spadek ciśnienia tętniczego,
- zatrzymanie krążenia z powodu hipoksji.
f Przy najmniejszym podejrzeniu przepukliny mankietu uszczelniającego należy wypuścić z niego powietrze. Jeżeli możliwa będzie ponowna wentylacja pacjenta, wskazywać to będzie na występowanie przepukliny mankietu.
Uszkodzona rurka musi zostać natychmiast usunięta i zastąpiona inną. Podobny obraz kliniczny powstaje również wtedy, gdy mankiet wypełni się