45. Chirurgia klatki piersiowej 1247
45. Chirurgia klatki piersiowej 1247
Blokerów oskrzela (ryc. 45.1) używa się przede wszystkim u dzieci, gdyż rurki o podwójnym świetle są zbyt duże dla tej grupy wiekowej. Najczęściej można zamknąć tylko oskrzele główne. Wentylacja obwodowo w stosunku do blokera jest niemożliwa, jednakże można odsysać wydzielinę przez bloker z mankietem uszczelniającym. Bloke-ry oskrzela mogą być dokładnie umiejscowione tylko za pomocą bronchoskopu.
Rurki dooskrzelowe wprowadza się do głównego oskrzela najczęściej za pomocą bronchoskopu. Z powodu dużej średnicy opór w drogach oddechowych jest niewielki. Wadą jest jednakże to, że przez większość rurek dooskrzelowych nie można odsysać poła operacyjnego. Mankiet uszczelniający jest trudny do umiejscowienia, tak że górny płat prawego płuca może nie być dostatecznie wentylowany. Rurki są poza tym cienkościenne i mogą zaginać się na tylnej ścianie gardła.
Ryc. 45.1 Bloker oskrzelowy Magilla z mankietem uszczelniającym do jednostronnej wentylacji prawego płuca.
Klinicznie ważne: Rurki dooskrzelowe ustępują w praktyce rurkom o podwójnym świetle i z tego powodu są rzadko używane.
Do znieczulenia z wentylacją jednego płuca najczęściej używa się rurek o podwójnym świetle. Ich znaczna zaleta w obsłudze polega na tym, że można je wkładać na ślepo do wybranego oskrzela głównego; właściwe położenie sprawdza się przez uszczelnianie i odszczelnianie mankietów rurki w połączeniu z osłuchiwaniem klatki piersiowej.
Wszystkie rurki o podwójnym świetle posiadają proksymalny mankiet uszczelniający w tchawicy oraz dystalny mankiet w oskrzelu głównym. W praktyce klinicznej używa się następujących typów rurek:
- rurka Robertshawa,
- rurka Carlensa,
- rurka White’a,
- rurka Bryce’a-Smitha.
Rurka Robertshawa (ryc. 45.2a i b). Jest to najczęściej używana rurka o podwójnym świetle. Światła są w kształcie litery D, leżą bocznie obok
Ryc. 45.2a i b. Rurki Robertshawa:
a) do prawostronnej intubacji,
b) do lewostronnej intubacji.