Przedsiębiorstwo turystyczne w gospodarce wolnorynkowej G Gołembski (148)

149

1. Charakterystyka oddziaływania pośredniego na przedsiębiorstwa

- podmiotów gospodarczych prowadzi politykę „zysków zerowych” świadomie doprowadzając do wzrostu kosztów i spadku efektywności funkcjonowania.

Wreszcie założenie walki z bezrobociem jest zbieżne z interesami sektora turystyki. Korelacja pomiędzy atrakcyjnością turystyczną obszarów a stopą bezrobocia i rozwojem ekonomicznym tych regionów jest wysoka. Wiele obszarów atrakcyjnych turystycznie charakteryzuje się niskim rozwojem gospodarczym i co za tym idzie wysokim bezrobociem. W Polsce najwyższy poziom bezrobocia występuje w województwach koszalińskim, słupskim, olsztyńskim i suwalskim. W tych warunkach rozwój usług turystycznych jest jednym z najważniejszych narzędzi walki z bezrobociem. Towarzyszą temu ulgi dla przyjmujących nowych pracowników i tworzących nowe miejsca pracy. Może to być istotnym czynnikiem pobudzającym aktywność gospodarczą w sektorze turystyki. Te cele wynikające z ogólnych założeń polityki państwa mogą być uszczegółowione w planach sektorowych. W wielu krajach wysoko rozwiniętych planuje się np. cele strategiczne rozwoju turystyki na szczeblu rządowym np. w Anglii - Angielski Komitet Turystyki opracował na lata 91-95 program pt. „Planowanie sukcesu”. Na podstawie prognoz wzrostu turystycznego ruchu krajowego i przyjazdów z zagranicy zostały opracowane możliwości rozwoju, które będą stanowiły cele dla wszystkich sektorów branży¹³.

Jeżeli znamy już cele polityki ekonomicznej państwa i ich wpływ na realizację interesów sektora turystyki, spróbujemy sformułować szczegółowe cele, ku realizacji których powinny skłaniać przedsiębiorstwa turystyczne instrumenty pośredniego oddziaływania.

Celem zasadniczym jest pobudzenie do rozbudowy bazy materialnej turystyki należącej do przedsiębiorstw zajmujących się zarówno zawodowo świadczeniem usług turystycznych, jak i nie specjalizujących się w tej dziedzinie gospodarowania. Stąd wszelkie instrumenty ekonomiczno-finansowe powinny być skonstruowane w ten sposób, aby przyrost zysku był ściśle skorelowany z przyrostem bazy (w sensie ilościowym i wartościowym). Innymi słowy, stopa zysku przy założeniu wysokiego stopnia wykorzystania bazy powinna wzrastać wraz ze wzrostem ilości bazy. Mechanizm uregulowań ekonomicznych powinien stymulować do nieskrępowanego rozwoju inwestycji w sektorze turystyki¹⁴.

¹³ H. A. Rogers, J. A, Slinn, Zarządzanie obiektami turystycznymi PAPT, Warszawa 1996, s. 162.

¹⁴ G. Gołembski, Efektywność..., s. 95.