8. Kontrakty futures 237
Przykład 8.2
Przypuśćmy, że strony A i B uzgodniły, iż zabezpieczenie wstępne kontraktu na dostawę 125 000 DEM będzie równe 2025 USD, natomiast zabezpieczenie graniczne wyniesie 2000 USD 1.
1 lipca kontrahenci A i B zawierają kontrakt futures; obydwie strony są zobowiązane złożyć zabezpieczenie wstępne w wysokości 2025 USD.
2 lipca kurs marek niemieckich z dostawą 21 września wzrasta z 0,6100 USD do 0,6150 USD za markę. W konsekwencji w momencie zamknięcia rynku 2 lipca kwota 625 USD zostaje przeniesiona z rachunku zabezpieczenia kontrahenta B na rachunek zabezpieczenia kontrahenta A. Po tej operacji saldo na rachunku zabezpieczenia kontrahenta A jest równe 2650 USD, natomiast saldo na rachunku kontrahenta B wynosi jedynie 1400 USD.
Ponieważ wartość zabezpieczenia zgromadzonego na rachunku strony B znajduje się poniżej ustalonego progu zabezpieczenia granicznego, kontrahent B zostanie poproszony o uzupełnienie rachunku do poziomu zabezpieczenia wstępnego. Jest to równoznaczne z koniecznością wpłacenia na rachunek 625 USD, dzięki czemu saldo będzie mogło powrócić do pierwotnego poziomu 2025 USD.
Jeżeli kontrahent B uzupełni stan środków na rachunku zabezpieczenia, to kontrakt trwa nadal. Jeżeli 3 lipca kurs marki z dostawą 21 września ponownie wzrośnie, wówczas środki pieniężne zostaną po raz kolejny przetransferowane z rachunku zabezpieczenia kontrahenta B na rachunek kontrahenta A i - jeżeli wzrost kursu będzie odpowiednio duży - kontrahent B znowu będzie musiał uzupełnić poziom zabezpieczenia. Odwrotna sytuacja wystąpi, jeżeli 3 lipca kurs marki z dostawą 21 września spadnie.
Jeżeli jednak kontrahent B nie wpłaci na rachunek zabezpieczenia kwoty 625 USD, to pozycja strony B zostanie zamknięta. Kontrahent B nie będzie wtedy zajmował już żadnej pozycji na rynku kontraktów futures, a saldo na rachunku zabezpieczenia w wysokości 1400 USD zostanie mu wypłacone. Aby kontynuować kontrakt zakupu marek niemieckich z dostawą 21 września, strona A musi znaleźć innego kontrahenta, gotowego przyjąć pozycję sprzedaży2.
Takie zabezpieczenia faktycznie obowiązywały dla waluty niemieckiej na Międzynarodowym Rynku Pieniężnym 17 lutego 1993 r.
W rzeczywistości kontrahent A wcale nie będzie zmuszony poszukiwać drugiej strony. Zadanie to realizuje izba rozrachunkowa.