Rozdział 17
Rozmiary ryzyka odmowy zapłaty1 2 3 nieodłącznie związanego z pozagiełdowymi transakcjami na instrumentach pochodnych były - i pozostają - przedmiotem troski zarówno uczestników rynku, jak i czynników regulacyjnych. Pod koniec lat 80. amerykańska Rezerwa Federalna zaczęła postrzegać ryzyko kredytowe związane z pośrednictwem w pozagiełdowym obrocie instrumentami pochodnymi jako „poważny element profilu ryzyka charakteryzującego (...) wielkie międzynarodowe organizacje bankowe występujące w roli pośredników pomiędzy stronami tych kontraktów” :.
Jak zauważyliśmy w rozdziale 3, zainteresowanie produktami służącymi do zarządzania ryzykiem bardzo się zwiększyło z początkiem lat 90. E. Geraid Corrigan, ówczesny prezes nowojorskiego banku Rezerwy Federalnej, wyraził głośno obawy wielu czynników regulujących, kiedy zauważył, że „rozwój i złożoność [transakcji na instrumentach pochodnych] (...) oraz istota tego kredytu (...) i wynikające z niego ryzyko rozliczania powinny być dla nas źródłem poważnego niepokoju...” 4.
Bankructwa Drexel Burnham Lambert oraz Bank of New England4 skłoniły użytkowników produktów służących do zarządzania ryzykiem do zawierania większej części transakcji na instrumentach pochodnych z instytucjami finansowymi kategorii AAA i AA. Bankructwa podmiotów nicfinansowych -
1 Uczestnicy rynku wymiennie posługują się terminami „ryzyko odmowy zapłaty” i „ryzyko kredytowe”. O ile jednak ryzyko odmowy zapłaty (ryzyko związane z kontrahentem) może się odnosić do wszelkiej odmowy wywiązania się z warunków kontraktu, o tyle ryzyko kredytowe jest rozumiane węziej i odnosi się do finansowej niezdolności do uregulowania zapłaty.
■ Taylor, Spillenkothen, Parkinson, Spindler, White (1987).
' Przemówienie wygłoszone w styczniu 1992 r. do Nowojorskiego Stowarzyszenia Bankierów.
Chris Cułp z chicagowskiego banku Rezerwy' Federalnej przypomniał nam, żc powinniśmy
również wspomnieć tu o niewypłacalności British & Commonwealth Merchant Bank oraz Deve-
lopment Finance Corp. of New Zeałand.