Zarz Ryz Finans R17T9

17. Pomiar ryzyka odmowy zapłaty i zarządzanie tym ryzykiem 549

Poprawki wprowadzone do prawa bankowego stanu Nowy Jork stanowią ważny pierwszy krok w kierunku jednolitego ujęcia międzynarodowych regulacji bankowych. Uzgodnione wielostronnie podejście do kwalifikowanych kontraktów finansowych w przypadkach niewypłacalności banków powinno dać większe bezpieczeństwo prawne stronom międzyoddziałowych umów ogólnych oraz zmniejszyć ryzyko systemowe, na jakie narażeni są wszyscy uczestnicy rynku instrumentów pochodnych. Inne jurysdykcje (zwłaszcza jurysdykcje innych najważniejszych centrów finansowych świata) powinny pójść w ślad za Nowym Jorkiem i tam, gdzie jest to konieczne, przyjąć analogiczne rozwiązania prawne, ostatecznie rozwiewając wszelkie niepokoje związane z ryzykiem globalnych przypadków niewypłacalności banków.

Daniel P. Cunningham jest wspólnikiem zarządzającym w firmie prawniczej Cravath, Swaine & Moore. W swej praktyce w zakresie finansów przedsiębiorstw specjalizuje się w instrumentach pochodnych, fuzjach i przejęciach oraz w krótkoterminowym finansowaniu zabezpieczonym należnościami.

Daniel Cunningham jest głównym doradcą Międzynarodowego Stowarzyszenia Swapów i Instrumentów Pochodnych. Uczestniczy! z tego tytułu w pracach nad przygotowaniem standardowych umów wzorowych związanych z obrotem instrumentami pochodnymi. Występował też jako koordynator ds. prawnych w procesie przygotowywania memorandów zgodnych z przepisami prawa Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Niemiec, Wioch, Japonii, Holandii, Szwecji i Belgii, a dotyczących statusu ogólnych umów Stowarzyszenia (z roku 1987) z kontrahentami, którzy stali się niewypłacalni w świetle praw obowiązujących w tych krajach.

Daniel Cunningham byt członkiem zespołu roboczego uczestniczącego w programie badawczym nad instrumentami pochodnymi, realizowanym przez „grupę trzydziestu”.

Tytuł licencjata otrzymał na Uniwersytecie Princeton w 1971 r. W 1975 r. ukończy! wydział prawa na Uniwersytecie Harwardzkim, gdzie pracował później jako jeden z redaktorów „Harvard Law Review”.

Pozostałe dwa czynniki wymagają jednak, byśmy odstąpili od naszego upraszczającego założenia, że korelacja pomiędzy ceną waloru pierwotnego a wartością aktywów kontrahenta jest zerowa. Trzecia determinanta prawdopodobieństwa odmowy zapłaty w transakcjach zabezpieczających jest związana z tym, w jakim celu kontrahent od niej odstępuje:

3. Zasadnicze zagrożenie, jakie dla kontrahenta stanowią zmiany ceny waloru finansowego objętego kontraktem swapowym.

Dana transakcja może służyć kontrahentowi jako środek zabezpieczający pierwotną ekspozycję w stopach procentowych, kursach wymiany czy cenach towarów lub też w jakimś innym celu, a fakt, do czego właściwie mu ona służy, ma istotne znaczenie dla prawdopodobieństwa odmowy zapłaty. W przypadku transakcji zabezpieczających jest ono niższe. Instytucje finansowe są mniej za-