9152S
9201

tarczach tego Anastazego, którego cesarzem zrobić chciano. Po ucieczce Maurycyusza, stronnictwo niebieskie wyszło za miasto na spotkanie Phokasa.

Przywłaszczyciela Leonciusza na cyrku cesarzem ogłoszono i ztamtąd go zaniesiono do pałacu, w którym Justynian II. tron postradał. Trup zamordowanego Papiusa obnoszonym był po cyrku na widok publiczny. Słowem: że, czy cesarza zrzucano, czy go obierano, czy chciano uczcić zwycięzkiego wodza, czy upokorzyć zwyciężonego, czy miano potępić herezyę jaką, czy ją owszem przyjąć, wszystko to się na cyrku, w czasie widowiska odbywało.

Świetne te igrzyska, które tyle krwi kosztowały, tylu monarchów strąciły i tylu innych wzniosły, żadnego po sobie nie zostawiły śladu, ani w nauce obchodzenia się z końmi, ani w sztuce ich używania i nie przyczyniły się w niczern do postępu hippicznych wiadomości i jezdeckich zwyczajów.

§ 55-

Rączość konia i jazda damska w starożytności.

Rączość konia w starożytności, zdaje się trzymać środek między rączością jelenia a dzikiego osła, albowiem ze starożytnych autorów okazuje się pewność, że przed jeźdzcem, żaden jeleń ujść nie był w stanie; oraz że rzadko się koń taki pojawiał, na którymby dzikiego można było doścignąć osła. Co do polowania konno na strusie, to tak samo dziś, jak przed laty sforsowanie strusia należało do nader rzadkich wypadków, choćby tę czynność kilku jeźdźców między siebie w kolejnym gonie rozłożyć potrafiło.

184