94292901

WYMIANA MA TERY I 1 ENEKGil U ZWIERZĄT 513

skuku wytwarza się we wzmożonej ilości kwas moczowy, a bardzo prawdopodobnem jest. iż powstają także w ilości większej, niż w prawidłowych stosunkach, kwasy oksj proteinowe.

Jakkolwiek energia, którą wyskok w ustroju wyzwala, jest równą w wartości energii, wyzwalanej ze spalania bezazotowycli składników pożywienia i jakkolwiek wyskok zastępuje te składniki pożywienia, tu przecież nie jest on środkiem odżywczym; nie jest nim dlatego, że po spożyciu w większych dawkach wywołuje wyraźne objawy zatrucia, a może spowodować nawet śmierć człowieka, że po spożyciu nawet w małych dawkach w odpowiedniem stężeniu wywołuje doraźne uszkodzenie narządów, z którymi się styka, że wreszcie, spożywany nawet w umiarkowanych dawkach, wywołuje zmiany w czynnościach narządów, których roztrząsanie nie należy do zakresu niniejszego rozdziału, a z którymi nie spotykamy się po spożyciu białka, tłuszczu lub węglowodanów.

Te uboczne działania wyskoku, zwłaszcza zdolność zadrażniania względnie porażania ośrodków nerwowych, są też przj czyną, że wyskok, mimo wysokiej energetycznej wartości i pomimo iż energia jego według teoretycznego rozważania może być użytą do wytworzenia pracy mięśni, w praktyce nie jest właściwym materya-łem do tego celu.

Wskazana względami na zdrowie ilość białka i stosunek składników odżywczych w pożywieniu.

Człowiek średniej wagi 70 kg., który żadnej ściśle określonej pracy fizycznej nie wykonywa, oddając się u. p. zajęciom domowym jakiegoś zawodu umysłowego, traci jak wiemy około 2400 Kai. na dobę (1.429 Kai. na 1 kg. i 1 godz., a 343 Kai. na 1 kg. i dobę). Do utrzymania go w równowadze sił potrzeba mu dostarczyć tyleż kaloryi w pożywieniu.

W dobowem pożywieniu poszczególne składniki organiczne mogą się wzajemnie zastępować według wartości kalorycznych. Jakkolwiek zawartości ich w pożywieniu w teoryi i ogólnie mówiąc wahać się mogą w bardzo rozległych granicach, to przecież jest wielce prawdopodobnem, że organizm tak człowieka, jak i każdego gatunku zwierząt, przystosowany jest do pewnego stosunku białka do tłuszczu i węglowodanów, względnie białka do bezazotowych składników odżywczych w pożywieniu, który najlepiej odpowiada jego potrzebom, przy którym życiowa sprawność jego jest największą. Fizyologia człowieka II.    33