WYMIANA MATERYI I ENERGII U ZWIERZA'!' 505
Minimum ciepła w zupełnym spokoju mięśni
na 1 kg. i 1 godzinę....... 1 kal.
Przyrost pod działaniem pożywienia (15%) . 0*15 „
Przyrost pod działaniem czynności mięśni
w zwykłych warunkach spokoju . . . 0 263 „
Wymiana energii w zwykłych warunkach
spokoju przy umiarkowanem pożywieniu 1413 kal.
Z innych doświadczeń Atwatera i Benedicta oblicza Ti-gerstedt, iż w wyżej wymienionych warunkach człowiek wyzwala średnio 1*429 Kal. na 1 kg. i 1 godz. Zasługuje na uwagę, jak dalece zgodną jest liczba obliczona teoretj^cznie z liczbą uzyskaną bezpośrednio z doświadczenia.
Człowiek średniej wagi około 70 kg. w zwykłych warunkach spokoju wyzwala tedy na dobę średnio 2400 Kal., z czego na pracę mięśni szkieletu przypada średnio około 470 Kal. (1 4l'9 —115 = = 0 279 Kal. na 1 kg. i 1 godz.).
Wpływ pracy na wymianę energii.
Już z tych doświadczeń nad wymianą energii organizmu, pozostającego we względnym spokoju, widać, jak silnie praca zwiększa ilość wyzwolonego ciepła. Efekt jest tem jaskrawszy, iż, jak zobaczymy, praca wyzwala w organizmie znacznie więcej energii, niż potrzeba na jej pokrycie.
Ze wskutek pracy powiększa się rozkład materyi w tkankach, jak wiemy, spostrzegł już Lavoisier. Badania ilościowe nad wpływem pracy na rozkład wykonał, zdaje się, poraź pierwszy zapo-mocą przyrządów, które mało co ustępowały dzisiejszym, angielski badacz Smith w roku 1859. Dopiero wszakże sporządzenie przez Z u n t z a ruchomego przyrządu respiracyjnego ułatwiło takie doświadczenia i pozwoliło wykonać je w wielkiej liczbie. Zawdzięczamy je też głównie Zuntzowi i uczniom jego jakoteż szkole szwedzkich badaczów (Sondćn, Johansson. Tigerstedt). Z badań tych wszakże o stopie wymiany energii wnosimy pośrednio ze stopy przemiany materyi t. j. z oznaczeń bądź bezwodnika węglowego bądź tlenu.
Już utrzymywanie ciała w pozycyi siedzącej lub stojącej pociąga za sobą wzrost wymiany energii. Siedzenie powiększa mianowicie średnio rozkład w porównaniu ze stopą rozkładu w pozy-