maistre o papiezu004201

42

większe zyskiwać będzie uwielbienie, im mądrość ludzka na wyższym stanie stopniu: „Czy wiecie o co chodzi, kiedy mówią o Papieżu? Chodzi o chrześcianizm 1).

Gdy kwestya małżeństw potajemnych rozstrzygniętą była o-gromną większością głosów na soborze Trydenckim, jeden z legatów papiezkich odezwał się tylko do zgromadzonego duchowieństwa, po podpisaniu już nawet uchwały przez towarzyszów: „I ja też, legat stolicy apostolskiej, potwierdzam uchwałę, jeżeli ją papież potwierdzi 2).‘*

t

Rozdział VII.

SZCZEGÓŁOWE ŚWIADECTWA '    KOŚCIOŁA GALLIKAŃSKIEGO.

Na zgromadzeniu swćm powszechnćm w r. 1626, duchowieństwo francuzkie nazywało papieża widomą głową kościoła powszechnego, namiestnikiem Bożym na ziemi, biskupem biskupów i pattyarehów, słowem: następcą Piotra ś. w którym apostolstwo i władza biskupia początek swój wzięły, i na którym Jezus Chrystus kościół swój zbudował, oddając mu klucze nieba i nieomylność wiary, jaką widzimy trwającą niewzruszenie po dziś dzień w jego następcach 3)

W końcu tegoż samego wieku, słyszymy Bossueta odzywa jącego się za ojcami Chalcedonii: Piotr jest ciągłe żyjącym na swojej stolicy 4).

Dodaje także.* „Paś owce moje, a z niemi paś także i paste-rzów, którzy w stosunku do ciebie będą owieczkami 5)_;

W sławnćm zaś kazaniu swojem o jedności, mówi bez wahania: „kościół Rzymski jest zawsze dziewiczym. Piotr pozostaje w swych następcach podstawą dla wiernych

1)    Bellarmin. De sumo pontifice, in praef.

2)    Ego pariter legatus sedis apostolicae adprobo decretum, si S. D. N. approbetur. Pallav. hist, consil. Trident. lib. XXXII. cap. IV. et IX. lib. XXIII cap. IX. Zaccaria, Anti-Febronius vindicatus, in 8yo, tom. II. dissert. IV. cap. VIII. str. 187 et 188.

3)    Tekst ten znajdujemy wszędzie. Jeżeli się nie ma pod ręką Pamiętników duchowieństwa, można go czytać w dziele Remarąues sur Iex systćme gallican i t. d. in 8vo Mons, 1803 str. 173 i 374.

4)    Bossuet kazanie o zmartwychwstaniu część II.

5)    Ibid.