maistre o papiezu020301

203

¹

Oto wyobrażenia całego znajomego świata w tym przedmiocie. Ubiegają wieki, i znajdujemy też same wyobrażenia w Peru 1).

Jakichże nagród, jakichźe zaszczytów wszystkie ludy świata nie udzielały dziewictwu? Jakkolwiek małżeństwo jest przyrodzonym stanem człowieka w ogólności, a nawet stanem świętym, wedle powszechnych wyobrażeń, widzimy jednak przebijający się ze wszech stron pewien rodzaj czci dla dziewicy. Uważają ją jako istotę wyższą, a gdy traci ten »przy miot, chociażby najchwalebniejszą drogą, zdaje się jakoby upadała w poniżenie. Kobiety zaręczone w Grecyi winne były nieść ofiarę Dyannie ku odpokutowaniu tego rodzaju profanacyi 2). Prawo postanowiło w Atenach osobne tajemnice odnoszące się do tego religijnego obrządku 3). Kobiety ściśle się do owego prawa stósowały, lękając się gniewu bogini, gdyby się zaniedbania onegoż dopuściły 4).

Dziewice poślubione Bogu widzimy wszędy i we wszystkich epokach.rodu ludzkiego. Cóż sławniejszego w świecie nad Westalki? Z czcią Westy świetniało państwo rzymskie i wraz z nią też wpadło 5).

W świątyni Minerwy w Atenach ogień święty strzeżony był jak w Rzymie przez dziewice.

Znaleziono tćź samą instytucyą westalek u innych narodów, mianowicie wlndyach 6) i w Peru, gdzie (nad czćm zastanowić się warto) za zgwałcenie ślubu taż sama kara jak i w Rzymie czekała 7). Uważano tam dziewictwo za święty charakter, zarówno miły cesarzowi jak i Bóstwu b).

1)    1 yacerdolt uella scttimana del loro seryizio si astenerano dalie mogli. Carli, Łett. amer. Tom. 1 ks. XIX.

2)    Ent aąioouooft zijs nayóeviag. V. Scholiastyk Teokryta o 66 wierszu

U idylli. ^ _f    *

3)    Ta dt fiooT^ia raord Ad(ivp<siv no^iztvovzat. 7’amże.

4)    Każdy kto zna obyczaje starożytne, nie bez zdziwienia zapyta, jakie to uczucie wywołało podobne tajemnice, i kto miał siłę wmówić w ludzi ich ważność? Muszą one mieć swój początek, ale idzie tylko o to gdzie on jest, czy w ludziach, czy w Bogu?

5)    Te wyrazy zasługujące na uwagę kończą rosprawę o Westalkach, którą czytamy w rocznikach akademii napisów i nauk wyzwolonych. Tom V in 12o przez księdza Naudal.

6)    Zob. Herodota przez Larchera Tom VI str, 133. Carli’ego Lett. a-mer. Tom. I List V, i Tom II List XXVI str. 458. Not. Procop. lib. Ił de Bełlo Pers.

7)    Carli, Tamże tom I list VIII. Tłomacz Carliego zapewnia, że kara westalek w Rzymie była tylko urojeniem i że ani jedna żywcem zakopaną niebyła, (Tom I list IX str. 144przypisek) nie powołuje się wszakże na żadną powagę.

8)    Carli, Tamże tom I ks. IX.