page0095

87

dług ojczyźnie, zostawując jej syna co będzie jej podporą.

Po pogrzebie matki, Jan urządziwszy domowe intercssa zapragnął zwiedzić obce kraje. Pojmował on, że nie tylko doświadczenie lat, ale i wczesne zastanawianie się nad rzeczami, porównywanie ich i ocenianie wyrabia w człowieku mądrość. Chciał zatem zobaczyć jak żyją inne oarody, jak się rządzą, jak wojują. Znal już dosyć sprawy krajowe, byl bowiem przy kancellarji podkanclerzego Drzewieckiego, biskupa przemyślskiego, bawił na dworze króla Jana Albrechta, u Aleksandra, a nawet i u Zygmunta.

Najpierw przeto popłynął do Jerozolimy, uklęknąć pobożnie na grobie Zbawiciela; zwiedził całą Grecję, przypatrzył się starożytnym Atenom; we AVłoszech bawił' najdłużej w stolicy chrześcijańskiego świata, zkąd morzem dostał się do Hi-szpanji i Portugalji. Tam właśnie król Einmanuel prowadził wojnę z Maurami, i Tarnowski zaraz mu ofiarował służby swoje. Walczył szczęśliwie i mężnie jak prawy rycerz chrześcijański, więc go wodzem znacznej części wojska okrzyknięto, a gdzie się pokazał zwycięztwo szło jego śladami. Król go upodobał sobie tak, że go puścić nie chciał, ale nad wszystkie zaszczyty . dary cudzo-

4