page0102

96

cym go z żoną, rozłączyć, lubo ganił ten związek jego. Nie deklamował nigdy uczuciowo po dzisiejszemu o dobru ludu, lecz wszędzie starał się przeprowadzić ustawy mające właśnie na celu pożytek ludu; on to powiedział, że kmiecie poczciwi winni być uważani za sąsiadów, a zdanie podobne w owych czasach wielką zacność i wyższość umysłową dowodzi. Widzimy go więc w każdym postępku dowodzącym prawdziwej miłości ojczyzny. Ani go obchodziły niczyje względy, ani go straszyły pogróżki, bo niczem nieugięty postępował zawsze drogą sprawiedliwości, a że mówił śmiało, nazywali go niektórzy zawistni zębatym senatorem.

Na sejmie Piotrkowskim roku 1550 nalegano na Zygmunta Augusta o odebranie urzędów, które były wielu niezupełnie według prawa oddane przez ojca jego Zygmunta I. Zazdrośni i w tern przymawiali Tarnowskiemu, że miał prawem do-żywotniem nadane sobie starostwo Sandomierskie przez nieboszczyka króla, który zważając, że on Polskę od tylu niebezpieczeństw uchronił, że nie-tylko zdrowiem ale i nie raz majątkiem nadłożył, odstąpił dla niego od prawa niedozwalającego nikomu starostw trzymać do śmierci. Na uszczypliwe przymówki wystąpił hetman z godnością