page0151

148

posuwając Tylickiego, obdarzy! go kanonją Gnieźnieńską, Krakowską i Warszawską, uczynił referendarzem koronnym i podskarbim. Kiedy król wybjęraf się w podróż do Szwecji Tylicki już był biskupem Chełmińskim. Wziął go z sobą Zygmunt ufając jego radzie przychylnej, ale nic już nie pomogło przeciwko niechęci Szwedów. Zygmunt wracał do Polski, nic z niemi codo praw swoich do tronu nie -wskórawszy, a biskup postradał wszystkie ruchomości, które mu nie-przyjazni królowi zabrali. Zaledwue ocaloną summę pieniędzy wiózł Tylicki, jako jedyny środek utrzymania na jednym z okrętów⁷, lecz i tę skradł mu szyper; biskup zaś nie troszcząc się zbytecznie, powiedział, że zapewne pieniądze te,były mu niepotrzebne kiedy zginęły i zapomniał o nich, jakby ich nigdy nie miał. Lecz w tem silna burza rozegnała okręty i ten tylko dopłynął do brzegu, na którym były owe skradzione pieniądze. Znaleziono je i odebrano, a biskup nie mając ich już za swoją własność, rozdał pomiędzy tych, których rozbije okrętów zubożyło.

^v każdej chwili jego życia spotykamy tę bezinteresowność. Dał mu król nieprawym sposobem dzierżone dobra, a Tylicki przyjąć ich nie chciał, twierdząc, że nie przystoi biskupowi