page0164

IÓ2

PLATON.

dziwnego; każda szkoła ateńska takowa posiadała, ale miał jeszcze osobny powód do oddawania czci tym boginiom. Chociaż bowiem niegdyś, po spotkaniu się z Sokratesem popalił swoje tragedye i dityramby, nie przestał jednak być wielbicielem Muzy niebieskiej, jak filozofię niekiedy nazywa¹); Muzy prawdziwej, która pielęgnuje dialektykę i filozofię²). Obok Muz ustawił Speuzyp trzy Charytki, nierozłączne Muz towarzyszki, a dodano niebawem także Apollina, ich pana i przywódzcę, który razem z niemi wychowuje młodzież, jako bóg ojczysty Ateńczyków³). On także nauczycielowi Platona o trzydzieści dm przedłużył ziemską pielgrzymkę ⁴). Nareszcie Pers Mitrydates, może jeszcze za życia Platona, posąg iego, zrobiony przez Sylaniona, w świątyni Muz umieścił⁵). Cześć taka, oddawana założycielom czy kolonii, czy jakiej instytucyi społecznej, była podówczas rzeczą zwykłą; według dobrej przeznaczenia i został wypuszczony w dzierżaw ę, bo szkoła, do którćj należał, nie miała an. funduszów, żeby odbudować w nim gmachy zniszczone, ani ochoty, zęby bezpieczny i zdrowy pobyt w mieście zamienić na siedzibę niepewny, a podówczas już niezdrową. Gdy Cyceron w jakie ośm lat po oblężeniu Sully popołudniu chodził na przechadzkę do Akademii (de fiu. V. l), prawdopodobnie w >ogródkach« (kortuli^ Platona nic nie widział, a tradycye po wielkim mężu i pierwszych jego uczniach przeniosły się do rządowego gitnnazyum, gdzie usłużni przewodnicy pokazywali je podróżnym, n. p. »siedzenie Speuzypa* i t, d. Pauzauiasz o prywatućj własności Platona wcale nie wspomina, bo widocznie nic nie zawierała ciekawego: przez Akademię ro-umie publiczne gimuazyum.

*) Symp. p. 187 d. o oupav(aę    ep<nę.

*) Resp. VIII. p. 548 b:    aX7)ihv7;; Moua»j; "rję asra Xóyu>v ~z y.xi 01X070stocę

Poró. Ibid. VI p. 499 d.

^a) Legg II. p. 653 d: 'KrJjkkuWx te pouarjyETry. Ibid. p. 654 a: ^aiostav :tvat -oiózrp Sta Mou3Óóv ~s xot ’A~óXX(ovo;. Euthyd. p. 302 d: \iTrpato;; oux. sari Zd>ę u ratTproo;.... aXX’ ’A7róXX(t)v jwttpfooi etc.

*) Przez powrót opóźniony świętego statku, dla którego odło .ono stracenie Sokratesa.

⁵) Diog. Latrt. III. § 25. Mitrydates mógł być ten sam, który wymieniony wśród przyjaciół Cyrusa (Xenoph. Anab. II, 5- §• 35)- Sy lani on współczesny jest Platonowi, jak wykazał Michaelis (/disfor. Aufsdlzc fur E. Curtius p 107 sq.). Zob także Overbeck, Gesch. der griech. Plastik. Leipzig 18.82 Tom II, str. 83 (3-e wyd.). Kopią tego posągu jest podobno statuetka, niegdyś w Rzymie przechowywana, teraz ukrywająca się gdzieś w Anglii i tylko z odlewów gipsowych znana. Zob. Braun, Annali dęli’ instit. di corresp. archeol. Vol. XI. p. 207, sq. Posąg mógł być ustawiony przed śmiercią Platona (347) ^{a w} każdym razie dawniejszy od bitwy pod Cheroneą (338).

http://rcin.org.pl