page0438

NAZEWNICTWO OBSZARÓW POGRANICZNYCH

człowieka, np. Trumpis, Trumpe, lit. Trumpa, por. lit. trumpas 'krótki⁷, Insutte, prus. insan 'krótki⁷, Drutenne, lit. drutas 'mocny, silny⁷, Grasicke, Grasim, Grasuthe, lit. grażus 'piękny⁷, Jode, Jodeyko, fodocz, Joduko, Jodute, lit. juodas 'czarny⁷, Rude, Rudde, Rudow, Rudayko, por. riidas 'rudy⁷, Kayr, Kayroth, lit. kairys 'leworęczny⁷, lub wyróżniającą się cechę charakteru, np. Swentike, prus. swenta- 'święty⁷, Picten, lit. Piktys, piktas 'zły⁷, Agnite, lit. agnus 'energiczny⁷, Ramico, prus. rams 'cichy⁷, Bayse, lit. baisus 'bojaźliwy⁷, Wapil, Wapel, Wappele, Wapil, Wopyl, lit. ap. yaplys 'gaduła⁷, czy określające warunki życia, np. Wargalle, Wargasse, Wargatte, Wargell, Wargile, Wargule, Warginne, por. lit. wargas 'bieda, nędza⁷, w gwarach Polski północnej wargul 'człowiek, który zbiera stare szmaty⁷.

Oprócz prostych imion jednoczłonowych używano imion dwuczłonowych, w których kryło się błogosławieństwo rodziców dla dziecka czy życzenie opieki bogów. Imiona te określały pragnienia rodziców, mówiły o cechach, jakimi dziecko miało się odznaczać w przyszłości. Do tworzenia tego typu antroponimów używano członów takich, jak aust-, baud-, bang-, bar-, bil-, burs, bus-, but-, dang-, dar-, darg- i innych. Jednym z częściej używanych członów w antroponimach dwuczłonowych był morfem gaud- (por. lit. gaude 'szumieć, huczeć, gwizdać, płakać⁷ lub gaudyti 'złapać, schwytać, złowić⁷), który tworzył jako człon pierwszy nazwy: Gawde-ways, Gawde-wis, Gaude-wil, jako człon drugi imiona Al-gaude, Austi-gawdis, Dar-gaude, Gude-gaude, Ja-gawde, Mani--gaude, Mile-gaude, Minne-gaude, Mire-gaude, Napra-gaudo, Ner-gaut, Nisse--gaude, Per-gaude, Rosse-gaude, San-gawde, Sebe-gaude, Sir-gaude, Steyne--gaude, Stene-gaude, Sur-gawde, Sway-gaude, Swir-gaude, Tule-gawde, Wiri--gaude, Wisse-gavde.

Pełnymi imionami dwuczłonowymi posługiwano się prawdopodobnie tylko w życiu publicznym. W kontaktach codziennych imiona skracano, tworząc liczne formy hipokorystyczne. Jako form skróconych od przedstawionych wyżej imion z członem gaud- używano: Gaude, Gawdawe, Gawdeline, Gaudenne, Gaudesse, Gaudete, Gawdike, Gawdil, Gawdine, Gaw-dioth, Gaudois. Najczęściej do skracania i zdrabniania imion używano sufiksów ze spółgłoską -k-, jak -eik-: Asteyko, Jodeyko, Garbeike, Surdeike; -ik-, np. Coytike : Coyte, Kaltiko : Colte; -uk, np. Bartucke, Sanducke, Joducke• -ok-, np. Kymocke, Byocke; ze spółgłoską /, np. -il-, -el-, por. Jakel — Jakil, Dargels — Dargil; sufiksów: -al-, -ul-, -ol-, -ail-, -eil-, por. Kropale, Wargule, Bryol, Gragail, Powseyl; ze spółgłoską -t-, jak -ait-, -aut-, -et-, -it-, -ut-, -ot-, np. Wargoyte, Alsutte, Allete, Dywitte, Grasutthe, Lamothe,

434