page0485

Ewa Wolnicz-Pawłowska

PROBLEMY POPRAWNOŚCI NAZW POLITYKA NAZEWNICZA

Wprowadzenie. Nazwiska. Imiona. Nazwy miejscowe. Nazwy zwierząt. Nazwy przedsiębiorstw, firm, towarów, tytuły itp. Polityka nazewnicza

WPROWADZENIE

Zagadnienia poprawności nazw własnych wiążą się nierozerwalnie z wypracowywaniem-normy językowej i prawnej. W ciągu wieków problematyka ta ogarniała w różnym stopniu poszczególne kategorie nazw własnych. Wiadomo na przykład, że bardzo wcześnie zwracano uwagę na prawidłową wymowę i pisownię imion bogow i władców; z drugiej strony do dziś imiona spieszczone, używane w kręgu domowo-koleżeri-skim, nie podlegają żadnym normom prawnym.

W języku polskim najwcześniej pojawiła się potrzeba prawnej regulacji nazw osobowych (ściślej: nazwisk) i miejscowych w związku z rozwojem stosunków społeczno-gospodarczych (własność, dziedziczenie, przywileje). Wraz z nią ingerencja czynników zewnętrznych w używanie języka (w szczególności nazw) stawała się coraz większa, coraz mniejszy zaś margines spontaniczności.

Inne rodzaje nazw własnych, takie jak np. nazwy krain historycznych i geograficznych, gór, pól, łąk, rzek, nazwy zwierząt, nazwy produktów itp., dłużej funkcjonowały poza normami prawnymi, regulowane tylko uzusem.

Niewątpliwie do kształtowania się normy językowej, jeszcze przed wysunięciem przez zainteresowane gremia postulatów poprawnościowych,

481