tpn 1 2248
6801

Wody i źródła mineralne.

napisał

Bronisław Radziszewski

Woda, znajdująca sio w głębi ziemi, ulegając ciśnieniu hydrostatycznemu, wydostaje się na jej powierzchnię, tworząc t. zw. źródła.

Wody źródlane, stosownie do ilości rozpuszczonych w nich składników, dzielimy na: wody obojętne, zwane niewłaściwie słod-kiemi, i wody mineralne, posiadające pewien charakterystyczny smak.

Wody obojętne dzielimy w życiu codziennem na wody miękkie i twarde; pomiędzy jednemi a drugiemi nie ma jakościowej różnicy. Podział ten jest dowolny, a zależny od większej lub mniejszej ilości rozpuszczonych w wodzie soli wapniowych — Temperatura wód źródlanych jest bardzo rozmaitą: waha się około 8°C. i zależną jest od pory roku, a nawet dnia. Źródła takie, których temperatura jest

(stałą i niezależną od bezpośredniego otoczenia, nazywamy cieplicami.

Jedyną w całej Polsce cieplicą jest Jaszczurówka koło Zakopanego, posiadająca stałą temperaturę 20’4°C.

Wody mineralne można podzielić na A solanki, B. szczawy i C. wody siarczane.

A. Solanki. Wszystkie wody źródlane, zarówno obojętne, jak i mineralne, zawierają sól kuchenną (chlorek sodowy). Jeżeli ilość chlorku sodowego przeważa nad innymi składnikami wody i dochodzi od 1% do 2°/o, wówczas źródła takie nazywamy solankami. — Takiemi solankami są:

1. Rabka, koło Chabówki, ze źródłami zawierającemi pokaźne ilości bromków i jodków. Dzięki zabiegom krakowskiego Towarzystwa balneologicznego zdołano tam utworzyć znany zakład leczniczy. W Rabce znajduje się kolonia lecznicza dla dzieci pod kierownictwem osobnego towarzystwa.

2. Inowrocław, mający obok pokładów soli kamiennej, źródła słone, których używają w zakładach leczniczych, tam utworzonych.

3. Goczołkowice na górnym Śląsku.