tpn w alpach i za alpami7501

I 68

Kardynał Jan, wyłączne też prawie pokładał zaufanie w swym stryjecznym bracie, drugim kardynale Medyceuszu, synie tego Juliana co z rąk Pazzich w katedrze zginął (imig mu było Juliusz, i onto objął późnićj po Leonie X papiezki tron, pod nazwiskiem Klemensa VII).

W 1512 roku, na czele więc familijnego związku, stało, jak widzimy, dwóch kardynałów.

Ci po rozmaitych próbach, chwyciwszy się w końcu sprawy przemagającej w Neapolu, Hiszpanii, otrzymują od nićj pomoc, i idą na ojczyste swe miasto.

Florencya zawsze była pełna stronników wygnanej rodziny. Zewnątrz hiszpańskićm szturmowana wojskiem, poparta wewnątrz dzielnemi Medyceuszów przyjaciółmi, niebawnie uległa; a Me-dyceusze, po ośmnastoletnićra wygnaniu, znów się w jej ujrzeli murach.

Skromne zrazu objawiając życzenia, prosili o obywatelstwa zaszczyt, i o pozwolenie wykupienia dóbr swoich, za cenę w jakiój sprzedane były.

Lecz niedługo potrwał tego wzorowego umiarkowania przykład. Medyceusze nie mogli już we Florencyi stać na równi z innemi.

Wkrótce rząd obalony, Soderini, dawny dożywotni Gonfalo-nier, ucieczką życie ratował; nowy, na rok już tylko obrany jego zastępca, zmuszony także do złożenia urzędu, a Julian, najmłodszy z Laurentego synów, u steru rządu staje.

Gdy taką koleją, we Florencyi spiesznie toczą się rzeczy, w Rzymie, także gromadzą się wypadki. Juliusz II na początku 1513 r. umiera; a kardynał Jan Medicis, pod nazwiskiem Leona X, na apostolskićm zasiada krześle.

Leon X nie mogąc już osobiście dozierać interesów florenckich, a nie polegając na sprężystości brata swego, do Rzymu go przywołuje, gdzie go z wielką uroczystością i królewską wystawą obywatelem ogłaszają. Florencyi zaś rządy, porucza synowcowi swemu, młodemu Laurentemu, synowi Piotra, z nadzorem i radą kardynała Juliusza 3Iedicis. Lecz nic się tam bez papiezkich nie dzieje rozkazów; Florencya istotnie pod panowanie Leona X przeszła.