tpn w alpach i za alpami8701

30

A jedyna gorejąca tam ciągle lampa, swem grobowym światłem, żadnego im nie daje odblasku.

Dla kobiet trzeba osobnego do wejśc^t pozwolenia: jednak mi się zdarzyło, w jednym z dni moich bofesnego wspomnienia, z tych dni żałobnych jakiemi to życie ludzkie ponaznaczać się zwykło, otrzymać tam mszę dla siebie.

Msza taka, w cieniu i całkowitem od świata odosobnieniu, przy grobowej lampie, na trumnie w ołtarz zmienionej, przypominając pierwszych chrześcian tajemne obrządki i cierpienia, zdawała się wyłącznie dla cierpienia przeznaczona, współczuciem je koić, zdwojonój gorliwości łzą spiekłą zwilżać ranę.

Lecz gdy wpośród lego cichego, tajemniczego nabożeństwa, dały się niespodzianie słyszeć katedralne z góry organy, a ta muzyka mdłe tylko w podziemne lochy przesyłając tony, jakby niebiańskich głosów echo, nowćm uczuciem serce wstrząsła, nowa, nieznana owionęła je błogość.

Wówczas zdało mi się, obok anioła pociechy, i nadziei anioła słyszeć głos. Słowa chóru tego przypominały, że droga boleści i łez dalej niż rozkoszy i śmiechu prowadzi, że jak ci co się śmieją, płakać kiedyś będą; tak dla tych co płaczą, rajska da się słyszeć pieśń rozkosznej nagrody..... A ci których my tu pła

czemy, może już teraz tych słuchają hymnów, łub sami je śpiewają.....

I na tem zakończyłam podziemnego Rzymu przegląd.