WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH339 I

mała liczba czaszek, które dotąd zmierzyć zdołano, okazuje daleko wyższy wskaźnik szerokości i wysokości, bo dochodzący do 74, aniżeli u Australczyków właściwych ¹). Jakim sposobem i zkąd na swą wyspę się dostali, czy np. z Kaledonii, jak niektórzy przypuszczają, zdawało się dla wielu zagadką nie do rozwiązania; przypuszczali bowiem błędnie, iż Tasmańczycy nie posiadali żadnych statków. Tymczasem oni byli rzeczywiście w posiadaniu czółen tratwowatych ²) a przejście z Australii drogą Bass, pełną wysp. nie wymagało tak wielkiego znowu wysilenia. Że oni podobne podróże rzeczywiście odbywali, świadczy ta okoliczność, iż Tasmańczycy nosili na ciele takie same blizny jak i Austrałczycy ³). W r. 1803 osiedlili się pierwsi Europejczycy na ich wyspie a w r. 1869 zmarł ostatni z krajowców. Dzieje ich bezsumiennego i okrutnego wytępienia spisał jak najwiarogodniej jeden z mieszkańców Tasmanii ⁴).

Jako pokrewni stoją najbliżej Australczyków i mieszkańców Tasmanii nie Murzyni afrykańscy, a tym mniej jeszcze pierwotna ludność Hindostanu, lecz Papuanie. Prócz różnic cielesnych oddala ich ednak od nich budowa języka; Austrałczycy nie mają bowiem przed-słówków, gdyż oni znaczenie pierwiastku ograniczają dodaniem przyrostków od końca wyrazu. Podobieństwa pomiędzy językanb Australczyków a południowo indyjskiemi, mianowicie językiem ludu Drawma irwydatniając-e się głównie w zaimkach, lubo nie bardzo silnie, natchnęły Bleck’a ⁵) tern zresztą nie bardzo uzasadnionym przypuszczeniem, że pomiędzy owemi ludami istnieje pewne językowe powinowactwo. W językach ⁶) Australczyków wyrazy są wielozgło-skow^re. zaczynają się zawsze od spółgłoski i kończą na pełnej lub niepełnej samogłosce. Ze spółgłosek mają tylko k. t. p. lecz ani h, ani f, w, ani s, z. Poniewmż przycisk spoczywm zwykle na przedostatniej zgłosce, więc języki ich nie są nieprzyjemne, a nawet co do wewnętrznej swojej budowy, nie źle wyposażone. Są one bowiem bogate w wyrazy na wrażenia zmysłowe i ich przedstawienia, które dosadniej malować lubią. Natomiast brakuje im zupełnie wyrazów na pojęcia,

^x) Bernard Davis. Thesaurus craniorum sir. 272 i 35-8.

-) Waitz (Gerland) 1. c. T. VI, str. 812.

³) Waitz 1. c.

⁴) James Bonwick. The last of the Tasmaniens. London 1870

⁵) Journ. of the anthrop. Institute. London 1872. T I, Btr. 90.

⁶) Pr, Muller. Allg, Ethnographie, str. 187.

http://rcin.org.pl