WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH644 I

630

Cmentarzyska pogańskie słowiańskie kryją szczęty spalone. Nad zwłokami zaś niespalonemi usypywano kopce, kurhany, mogiły. Rzadkie wypadki, aby w jednym kurhanie dwóch albo i więcej ludzi spoczęło. Zdarza się to tylko na Ukrainie. Wysokość kurhanu oznacza dostojeństwo zmarłego. Nad zwłokami niewiast, nawet zapewne możnych i bogatych, sądząc z ozdob i sprzętów', jakie orzy nich znajdują, sypauo maluczki kurhan Były i takie wypadki, że w środku jeden kopiec, bardzo wysoki, a w^T nim urna z popiołami, drogie sprzęty, broń rozmaita pokruszona; do koła zaś mniejsze kurhany i w nich szkielety męzkie, z bronią, garnkami i t. d. Ale to Ulko natrafia się na Rusi Litewskiej. Mógł być spalony L'twin, a Rusin: tak pogrzebani.

Tylko Czechy i Ruś zachodnia i południowa głębiej zbadana. Inne zaś ziemie słowiańskie, a szczególnie polska, pod względem życia grobowego przodków’ mało są znane.

D r u g i konar północnych Europejczyków, germański, rozdzielił się na Gotów, Skandynawów i Teutonów⁷. Język gocki zagasł już dawno i przechował się mdynie w biblii, tłómaczenia Ulfiii. Staro-normański język Skandynawów żyje przeciwnie dotąd w’ Islandyi i na wyspach Faro; na lądzie stałym wydał zaś język duńsko-norwegski i szwedzki. Język Teutonów rozpada się na narzecza północno czyli niższo-niemieckie, iako to; fryzki, saksoński, angło-saski, grniuno-niemiecki (plattdeutsch). holenderski i flamandzki, i na środkowm-czyłi południowo-niendecki; który od czasów reformacyl jako ięzyk piśmienny czyn wysoki w Niemczech zapanował.

Europejczycy południowi byli nierównie więcej rozgałęzieni. Od nich odłączyli się najprzód starożytni Grecy, których język jeszcze się w nowmgreckim dość dobrze utrzymał. Za północnych sąsiadów⁷ mieli mieszkańcy Heilady w Tracyi i Illyrii ludy, których języki obecnie iuż zaginęły, z wyjątkiem potomka w dzisiejszej Albanii. Tam mieszkają bowiem obecnie Szkipetarowie, czyli „mieszkańcy gór,” przez Turków Arnautami, przez nas Albańczykanu zwrnni. Ich język należy niezaprzeczenie do indo europejskiego konaru, lecz jest zupełnie odosobniony, nie mając nigdzie w^T innych bratniego.

Trzecią gałęź południowych Europejczyków stanowią Włosi, mówiący niegdyś narzeczem umbryiskiem, ła ci liskiem i oskijskiem. Nowemu badaczowi języków, Corssen. miało się udać wykrycie, że i język etruski należał do języków⁷ staro-italskich; św⁷iat czeka w ięc z zajęciem dalszego uzasadnienia tego przypuszczenia. Rzymianie podnieśli do godności języka powszechnego w swem państwie język

http://rcin.org.pl