scandjvutmp4c01

68 Pionierzy wychowania przedszkolnego.

3. Owidjusz Decroly.

Drugim reformatorem naszych czasów jest Belgijczyk, pedagog Owidjusz Decroly, ur. w r. 1871.

Po ukończeniu studjów uniwersyteckich pracował najpierw jako asystent w poliklinice w Brukseli a następnie w Instytucie kształcenia specjalnego dzieci anormalnych i tam zdobył pierwsze doświadczenie pedagogiczne.

Kilkoletnia praca w zakładzie, głęboka wiedza psychologiczna, stała obserwacja dzieci, potrzeba szczególnego indywidualizowania anormalnych wychowanków pozwoliły Decrolyemu szerzej objąć całokształt zagadnień pedagogicznych. Decroly stworzył system o głębokiem podłożu wychowawczem, który zamierzał przygotowywać dzieci do czynnego i twórczego życia w społeczeństwie. Niedługo (w r. 1907) Decroly przeniósł swą działalność na dzieci normalne w nowozałożonej szkole koedukacyjnej, przeznaczonej dla dzieci od lat 4—15-tu w Brukseli i tam z powodzeniem swój system zastosował. W stosunku do dzieci młodszych Decroly jest zwolennikiem Froebla. Metodę jego pogłębił, rozszerzył i przystosował do potrzeb dzisiejszej pedagogji.

Cechą metody Decrolyego jest wielka naturalność. System jego polega na wprowadzeniu szeregu gier i ćwiczeń rozwijających, mających na celu wyrobienie jak największej sprawności, zdolności rozumowania przy nieznacznym wysiłku ze strony dziecka. Jako punkt wyjścia Decroly przyjmuje ćwiczenia obserwacji, związanej z nauką języka. Trzymając się zasady „dla życia przez życie“, usiłuje stworzyć dla dziecka „środowisko naturalne, w którem dziecko mogłoby stale obserwować zjawiska przyrody, przejawy życiowe wszelkich istot, a szczególniej człowieka i stale