scandjvutmp4e01

70    Pionierzy wychowania przedszkolnego.

przyniesiony przez dziecko albo takie zjawiska, jak np. deszcz, wiatr i t. p.

2.    Kojarzenie (w czasie i przestrzeni). Gdy dziecko się wypowie, wychowawca sprostuje zebrane spostrzeżenia przez dziecko, uzupełni, uogólni i ułatwi dziecku skojarzenie tych wiadomości, z poprzednio nabytemi lub odtwo-rzonemi z pamięci.

3.    Wyrażenie — uplastycznienie rzeczy omawianych bądź rzeczowo zapomocą rysunku, wycinania, modelowania, budownictwa, bądź w sposób oderwany wypowiedzenie się ustne, wiersz, opowiadanie.

Decroly twierdzi, że samo zetknięcie się z przedmiotem nie jest wystarczające, a do ścisłej obserwacji potrzebne są jeszcze czynności pomocnicze, takie, by dziecko mogło dokładniej odtworzyć przedmiot badany (np. modelowanie ułatwia zwrócenie większej uwagi na cechy charakterystyczne przedmiotu), modelowanie ryby zmusza do zwrócenia uwagi na kształt.

Wielki nacisk kładzie Decroly na kształcenie zmysłów i na pobudzanie spostrzegawczości. Pomoce wychowawcze, które mają służyć do tego celu, to są zabawki lub przedmioty z życia wzięte, które budzą u dzieci zainteresowanie. Zamiast brył i płaszczyzn geometrycznych, jak to widzimy u Montessori, Decroly poleca koniki, wózki stopniowanej wielkości, psy i budy, lalki, obrazki, loteryjki, łamigłówki i t. p. Owe gry towarzyskie rozwijają spostrzegawczość, ćwiczą zmysły i są zajmujące, każda z nich jest ćwiczącem zadaniem.

Nie mniejszy nacisk kładzie Decroly w swojej metodzie na roboty ręczne, które stanowią podstawę każdej pracy. Do nich należą roboty przedmiotów: pudełka, koszyki, torebki i t. p. roboty okolicznościowe, a także roboty ziemne, pielęgnowanie roślin i zwierząt, sprzątanie i t. p.