COACHING1 MENTORING W PRAKTYCE
Jak zachęcić do wizyty w kinie osobę o metaprogram ie „od”? Potrzebne będzie wykorzystanie jej tendencji do unikania i przeżywania ulgi z powodu uniknięcia obaw. potencjalnych zagrożeń lub wad, których się spodziewa.
„Słyszałem od kolegów, że grają świetny film. Możesz znakomicie odpocząć od pracy i wszystkich obowiązków. Na pewno nie spotkasz tam nikogo z twojej firmy, bo grają to w wielu kinach. Unikniesz spędzenia wieczoru samotnie. Możesz oderwać się od myślenia o bieżących sprawach. I na pewno od tłoku, będzie tam mało ludzi. Wybrałem kino z daleka od centrum i przyjadę po ciebie dość wcześnie, żeby uniknąć problemów z parkowaniem...”
Osoby wybierające metaprogram „możliwości” widzą w każdym nowym zdarzeniu szansę.
Zmiany, propozycje, spotkania stanowią dla nich inspirujące wyzwanie. Z rzeczywistości wyłonią te fakty, które przyniosą im nowe doznania, inspirujące i zaciekawiające jednocześnie. Przeciwna postawa jest związana z postrzeganiem „konieczności” Dla jej reprezentantów to, co nie jest koniecznością, bywra spostrzegane jako mało istotne lub nie jest brane pod uwagę w ogóle. Istnieje bowiem tylko konieczność, ona mobilizuje, nawet jeśli jest nieprzyjemna. To, co jest konieczne, zawsze jest priorytetowe. Osoby wierzące w konieczność są zazwyczaj zdyscyplinowane i świetnie wywiązują się ze swoich obowiązków.
Jak zachęcić do wizyty w kinie osobę „procedur” czyli konieczności?
„Słyszałem od kolegów w pracy, że grają świetny film. Musisz to zobaczyć. Powinieneś posłuchać _
recenzji w radiu XX. Mówili o tym, że każdy inteligentny człowiek ma obowiązek zastanowić się nad kwestią zakończenia. Ponadto obowiązkowa świetna zabawa! Grają to w kilku kinach, jest jednak ■ konieczność wcześniejszego wyboru seansu, gdyż w kinach jest ograniczona ilość miejsc. Musisz j zdecydować, na którą godzinę idziemy”.
Tym razem zaproponuj wypowiedź samodzielnie, biorąc pod uwagę, że motywująca jest dla tych ■ osób szansa, możliwość rozumiana jako pewien nowy obszar do wykorzystania, najlepiej taki, którego jeszcze nie znają.
„Ja" to metaprogram, w którym w centrum uwagi stawiane są przez daną osobę przede wszystkim własne przeżycia, uczucia, potrzeby i lęki. W każdej sytuacji, nawet społecznej, następuje koncentracja najpierw na sobie, a dopiero potem na otoczeniu, ale zawrsze w postaci tła własnych przeżyć. Tego typu ludzie często rozpoczynają swoją wypowiedź od słowa „ja”.
139