223

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘŚĆ II. OPROGRAMOWANIE KLIENTA

♦    Jak szybko to osiągniesz?

♦    Co chcesz uzyskać?

♦    Z kim podzielisz się radością?

• Zachęcają do odpowiedzialności

♦    Które czynniki zależą przede wszystkim od ciebie?

♦    O czym decydujesz?

♦    Na co masz wypływ?

♦    Czego najbardziej chcesz?

♦    Za co weźmiesz odpowiedzialność?

Interesująca jest również sekwencja mocnych pytań, dzięki której można przeprowadzić zdaniem Johna Whitmore’a²² całą sesję coachingu lub mentoringu, opierając się na kolejnych pytaniach i odpowiedziach. Zgodnie z Whitmorowskim znanym modelem GROW w czasie sesji powinny być omówione po kolei:

1.    Generalny cel [goal], czyli dokąd zmierza klient, co chce osiągnąć?

2.    Rzeczywistość [reality], czyli stan początkowy i realia, w których klient rozpocznie realizację celu.

3.    Opcje/szanse [oportunities\, czyli inaczej mówiąc, możliwości, jakie istnieją w^r kontekście planowanej zmiany i branych pod uw^ragę realiów^r. W kroku czwartym zajmujemy się wnioskami i zachętą do działania.

4.    Wnioski [wrap up]. W języku angielskim słow^ro to jest wieloznaczne. W intencji Whit-more’a oznacza „końcowa podsumowanie” lub „ostateczny raport skłaniający do działania”. Potocznie oznacza „w górę”, czyli stwierdzenie zbliżone do polskiego: „działaj”. Na tym etapie w^rarto zadać sekwencję mocnych pytań, w* zaproponowanej tólejności, które w* istocie domkną sesję z klientem, wyczerpując większość obszarów' istotnych dla skutecznego działania:

1.    Co w związku z tym zrobisz?

2.    Kiedy to zrobisz?

3.    Czy to rozwiązanie umożliwi zrealizowanie celu?

4.    Jakie przeszkody możesz napotkać? Jak możesz je przezwyciężyć?

5.    Kogo trzeba poinformować?

6.    Jakiego wsparcia potrzebujesz? Jak, kiedy i od kogo możesz dostać to wsparcie?

7.    Czy jest coś jeszcze, co potrzebujesz rozważyć?

8.    Oceń pewmość, że zrealizujesz swój cel w^r skali 1-10.

a. Jeśli nie wybrałeś 10, to co cię powstrzymuje?

Sprawmość językowa coacha nie może być jednak sztuczna. Erickson jako autor lingwistycznych formuł posługiwał się nią naturalnie z wielką sw^robodą i elegancją²³. Wszelka sztuczność lub popisy erudycyjno-lingwistyczne działają przeciw^rko klientowi i służą jedy-

^x Whitmore J.. Coactmg for Performance, Lcndon 2002.

^M Zoig J.K.. Muricn W.M , Mftan H. Erickson, Gdańsk 2005. Gdańskie Wydawnctwo Psychologiczno, s. 57, 90-94.

223