193

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘŚĆ II. OPROGRAMOWANIE KLIENTA

1.    Wzmocnij przekonanie ograniczające, które wypowiada klient.

Bądź rzecznikiem jego przekonania. Nawet jeśli klient wypowiada wierutną bzdurę lub nonsens na swój temat, okoliczności lub innych ludzi, tym bardziej wspieraj i utwierdzaj go w przekonaniu, aż uzyskasz efekt sufitowy. W socjologii to maksymalne wysycenie danej zmiennej, to stan, w którym już dalej dana cecha nie może się rozwinąć ani istnieć. Doszliśmy do granic, często w metodzie prowokatywnej jest to granica absurdu, śmieszności, zdrowego rozsądku.

Przykład    (\>

Klient: - Żona chce wrócić do pracy. Nie potrafię się do tego przekonać. Kobieta powinna wychowywać dziecko co najmniej do czasu, kiedy maluch może pójść do przedszkola. A żona twierdzi, że pół roku nie może wytrzymać w domu. Co za matka? W domu mam piekło.

Coach: - Masz rację. To nie jest matka. To bardzo źle o niej świadczy. Prawdziwa matka powinna siedzieć w domu i zajmować się dzieckiem tak długo, jak mąż uzna to za stosowne. A takie znudzenie się po pół roku to skandal, to prawdziwa granda. Nic dziwnego, że w domu masz piekło. Ta kobieta to prawdziwe piekło.

2.    Szukaj wszelkich możliwych argumentów utwierdzających klienta w słuszności.

Dostarcz ich przesadnie wiele i w najbardziej skrajnej postaci. Dzięki temu klient może spostrzec, że liczba argumentów i postracjonalizacji jest niemal nieskończona i tym samym jego twierdzeń w żaden sposób nie można potwierdzić ani im zaprzeczyć. Jednocześnie usłyszy takie uzasadnienie swojej tezy, które mu nie pasuje albo przeczy innym jego wartościom. Otóż to, tak właśnie mogę być odbierany i rozumiany przez innych -może pomyśleć klient. Irytując się na coacha, w istocie zirytuje się na siebie.    ■

Klient: - Zastanawiam się, czy nie rzucić korporacji. Co prawda płacą nieźle i zawsze na czas, ale trzeba być posłusznym, siedzieć od gwizdka do gwizdka i czasem robić dobrą minę do złej gry.

Coach: - Dokładnie jest tak, jak mówisz. Trzeba słuchać ludzi czasami gorzej wykształ-conych od ciebie i realizować ich widzimisię, nawet gdy nie mają racji. A dodaj do tego polecenia, rozporządzenia, okólniki, decyzje zarządu, rady nadzorczej, cały ten system, który tylko tobą rządzi, kontroluje cię, zniewala. Musisz odbijać kartę i spowiadać się z każdego wyjścia z biura. Nie ma mowy o spóźnieniach, nieobecności. Zero luzu. Sztywna umowa o pracę, której musisz przestrzegać. Po prostu trzymają cię na uwięzi. Dorwali cię. Jesteś bez szans. A ponadto cały czas musisz udawać, podlizywać się, zakładać maskę, wdzięczyć się, umizgiwać. To okropne. To w zasadzie więzienie.

193