0075

56 Te cudowne czasy: Stalin i Nadia, 1878-1932

Chciał krwi i rozkazał szefowi OGPU, Mienżynskiemu, aresztować jeszcze więcej „szkodników”. Polecił Mołotowowi „rozstrzelać dwa lub trzy tuziny sabotażystów, którzy przeniknęli do tych resortów”.³⁵

Stalin zażartował z tego na posiedzeniu Politbiura. Kiedy palatyni krytykowali Briuchanowa, przesłał notatkę do Walerija Mieżłauka, składającego raport w imieniu Gospłanu, Państwowego Komitetu Planowania:

Za wszystkie nowe, obecne i przyszłe grzechy należy go powiesić za jaja, a jeśli jaja okażą się mocne i nie urwą się, przebaczyć mu i uznać, że postępował słusznie; jeśli się urwą, wrzucić go do rzeki.

Mieżłauk był też uzdolnionym karykaturzystą i sporządził rysunek przedstawiający tę szczególną torturę ze wszystkimi detalami.³⁶ Niewątpliwie wszyscy pokładali się ze śmiechu. Briuchanow został jednak usunięty ze stanowiska, a później, w latach wielkiej czystki, rozstrzelany.

Latem 1930 roku, kiedy XVI Zjazd WKP(b) koronował Stalina na wodza, Nadia poważnie zachorowała - Stalin wysłał ją więc do Karlsbadu na leczenie i do Berlina, by zobaczyła się z bratem Pawłem i jego żoną Żenią. Jej problemy zdrowotne były złożone, tajemnicze i prawdopodobnie miały podłoże psychosomatyczne. Z jej karty zdrowia, przechowanej przez Stalina, wynika, że w różnych okresach cierpiała na „dotkliwe bóle w jamie brzusznej”, spowodowane zapewne wcześniejszą aborcją. Występowały też bóle głowy i migreny, które mogły być objawami synostozy, zrostu kości czaszkowych, lecz mógł je również wywołać wcześniejszy stres spowodowany walkami wewnętrznymi w kierownictwie partyjnym. Stalin, choć zajęty przygotowaniami do zjazdu i zwalczaniem wrogów na wsi i w Politbiu-rze, nigdy nie był bardziej troskliwy.