154
były bite w Niemczech dla handlu z Wendami i dla tego są niemal bez napisów a pokryte symbolami; stawia przy tern zapytanie, coby miały znaczyć szeregi kresek w otoku pionowo do kraju postawionych? Wziąwszy na uwagę naszą symbolikę nie widzimy w tern najmniejszej zagadki. To jest obraz słońca zastosowany do wyrobionego gdzieindziej typu cesarskiej monety. Zwróćmy uwagę na to, że te typy, które są starannie zrobione, wykazują nam te kreski w grupach po trzy (Dan-nenberg Nr. 1327). po pięć (Nr. 1325), po siedm (Nr. 1326), po dziewięć (Nr. 1325 rv.) (Fig. 501—504) w cyfrach symbolicznych, które ciągle spotykamy. Widzieliśmy jak myncarz w czasie Karlowingów wyzyskiwał końcową literę S, by z niej stworzyć znany symbol półswastiki, (§. 210) jak ten stary symbol zastosowywał czasami przy skróceniu słowa sanctusi tu zaś w imieniu Oddo podsuwa O pod figurę słońc, bo niemal zawsze stawi kropkę lub kółko we środku i tworzy najprostszą formę słońca ®, znaną już na Hisarliku. Nadto podaje trzecie kółko bez najmniejszego znaczenia dla napisu, ale przez to tworzy trójkąt słoneczny doskonale nam znany we wszystkich systematach, któreśmy przepatrywali a znany również doskonale ówczesnym Wendom. Uczeni zapytują również, co ma znaczyć ów wysoki kraj otoku, do środka którego jest zwykle wtłoczony szerokoramienny krzyż uformowany z czterech trójkątów? Zauważmy przedewszystkiem iż jeżeli są jeszcze jakie litery lub znaczki, to one nigdy nie są zrobione na tych trójkątach, lecz na przestrzeniach między trójkątami. (Dannenb. Nr. 1342 i 1355). (Fig. 505 - 506). Opierając się na tern, uznajmy te przestrzenie za jakąś materyę a trójkąty za puste przeźrocza, naówczas otrzymamy koło z czterma szprychami, figurę słońca, które wszędzie i ciągle spotykamy i której znaczenie niedawno wyświeciliśmy zestawieniem monet romańskich w Niemczech (§. 220). Trudno niezauważyć jeszcze i tego, że na 90 blisko stemplach wynotowanych z Dannenberga, prócz krzyżów w rozmaitych formach, jest tylko w kątach tych krzyżów kilka liter O lub punktów zamienionych na słońce, dwie półswastiki przekreślone (Nr. 1333 (Fig. 479) i 1334), raz