23 luty 07 (81)

prędkości i przyspieszeń kątowych członu przyjęto przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, jak to pokazano na rysunku 2.26. Kierunek przeciwny do ruchu wskazówek zegara uznano za dodatni ponieważ zwroty wektora ro, oraz e₍- są zgodne ze zwrotem osi Oz. Kierunek zgodny z ruchem wskazówek zegara uznano za ujemny, gdyż wtedy zwroty wektorów ru₍- oraz E-, są przeciwne do zwrotu osi Oz.

Metoda wieloboku wektorowego zostanie przedstawiona w zastosowaniu do przykładów typowych mechanizmów dźwigniowych.

Przykład 2.6

Mechanizm korbowo-suwakowy

Mechanizm można zapisać trzema wektorami w sposób pokazany na rysunku 2.28. Należy zatem przyjąć 2 3-2 = 4 parametry.

Dane: (p₁=ę₁(t),ę₀=n, AB = li, BC = I₂.

Obliczyć: x_c = x_c(t), (p₂ = <p₂(t), v_c = v_c(t), co₂=co₂(t),

a_c=a_c(t), E2=^£2(^t)-

Rozwiązanie

Dwa wektory j₁,j₂ mają stałą długość. Wektor /₀ zmienia swoją długość w czasie ruchu mechanizmu. Wpisujemy wielobok wektorowy w kontur mechanizmu i oznaczamy położenia kątowe poszczególnych wektorów względem osi Ox za pomocą kątów skierowanych (rys. 2.28).

Opisujemy wielobok wektorowy równaniem wektorowym

I-i+J2+Jq = o Następnie piszemy odpowiednie równania skalarne:	(P2.39)
l1 cosq>1 + l2cos<p2~ lo ^=0	(P2.40)
I-i sincp1 +12 siną 2 = 0	(P2.41)

79