284 (18)

284 (18)



568 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera

Funkcja /(t) może przybierać wartości zespolone, wobec tego |/(t)|2 = /(£)/*({), gdzie f* oznacza liczbę zespoloną sprzężoną z f Biorąc pod uwagę wzór (22.3), mamy

J l/(OI2dt = J /(0/*(0d£ = — J /*(£)[ 1 F(a>)e**da>]dt =

— on    — m    — rr\    - rn


+ 00 + 00 | +00 +00

“ do    —oo

Na podstawie wzoru F(co) = j f(t)e j“‘df wnioskujemy, że

+ 00

(22.24) wobec tego

+ 00


J |/(t)|2d£ = ^- J F(co)F*(co)dcu,

- rrt    — no

skąd wynika wzór (22.23), bowiem F(co)F*(a>) = |F(co)|2.

+ Q0


T UU

Wzór Parsevala ma bardzo ciekawą interpretację fizyczną. Całkę J |/(f)|2df

— oo

można traktować jako energię przekształconą na ciepło w oporniku o rezystancji R = 1£2 przy przepływie prądu i =/(t) w nieskończenie wielkim przedziale czaso-

J 1- 00

wym( — co, + oo). Zgodnie ze wzorem (22.23) wyrażenie— f |F(c«)|2 dco przedstawia

_ oo

Tównież tę energię. Przyjmujemy, że w części widma pulsacji między co a co+dci)

1    1 +0°

zawarta jest energia — |F(co)|2dco. Wyrażenie — f |F(co)|2dco przedstawia zatem 2n    2n

energię zawartą w całym widmie pulsacji od — oo do + oo. W związku z tym można mówić o rozkładzie energii w widmie pulsacji od — oo do + oo, a wielkość — |F(co)|2

jest nazywana gęstością widmową energii. Należy zwrócić uwagę, że często gęstością widmową energii nazywa się wielkość |F(co)|2 bez współczynnika l/2n, która przedstawia gęstość widmową energii w widmie częstotliwości / = co/2rt.

Twierdzenie 11 (o transformacie funkcji impulsowej Diraca). Jeżeli f(t) jest funkcją ciągłą zmiennej rzeczywistej t, to spełniony jest wzór


2 71

(22.25)


J /(f)<5(£-r)dr=/(T),

~ 00

gdzie 5(r) oznacza funkcję impulsową Diraca (por. p. 16.7.1).

Zależność (22.25) wyraża własność filtrującą (odsiewającą) funkcji impulsowej Diraca, polegającą na wybraniu jednej wartości /(t) funkcji/(t) odpowiadającej wartości t = t z nieskończonego przedziału zmiennej niezależnej.


Rys. 22.1. Wykres przesuniętej funkcji impulsowej Diraca

Wyznaczymy transformatę Fouriera funkcji Diraca <5(t —t) przedstawionej na rys. 22.1. Zgodnie z określeniem przekształcenia Fouriera mamy

t)} = f <5(t-T)e-j0"dr,

— oo

a po uwzględnieniu wzoru (22.25), otrzymujemy

P{5(t-T)} = e-jfl".    (22.26)

W szczególnym przypadku, jeżeli r = O, to

F{S(t)} = 1.    (22.27)

Stwierdzamy zatem, że transformata Fouriera funkcji impulsowej Diraca <5(t) jest taka sama, jak transformata przekształcenia Laplace a.

22.3. Przykłady obliczania gęstości widmowej

Przykład 1. Wyznaczymy gęstość widmową sygnału o postaci funkcji Gaussa

f(t) = Acxp


(22.28)

przy założeniu, że A oraz a są liczbami dodatnimi. Przebieg sygnału o postaci funkcji Gaussa przedstawiony jest na rys. 22.2

J


Rys. 22.2 Przebieg sygnału o postaci funkcji Gaussa




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
291 (14) 582 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Funkcję okresową f(t) o okresie T spełniającą
283 (14) 566 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Twierdzenie 6 (o transformacie pochodnej). Je
286 (16) 572 572 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Rys. 22.6. Impuls trójkątny Funkcję z rys
287 (14) 574 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Rys. 22.13. Pochodna funkcji z rys. 22.12 Rys
281 (16) 22. ZASTOSOWANIE PRZEKSZTAŁCENIA FOURIERA22.1. Przekształcenie Fouriera. Gęstość widmowa W
282 (17) 564 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera czenie wielu harmonicznych o pulsacjach zmien
285 (14) wm 57 0    22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Zgodnie z określeniem
288 (16) 576 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera biegunów. W dalszych rozważaniach ograniczymy
289 (15) 578 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Na podstawie wzorów (22.7) oraz (22.8) stwier
290 (16) 580 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Przekształcenie Fouriera ma pewne zalety w po
292 (17) 584 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera Transmitancję widmową omawianego układu przed
293 (15) 586 22. Zastosowanie przekształcenia Fouriera22.7.2. Filtry idealne Idealnym filtrem dolnop
249 (18) 498 19. Zastosowanie przekształcenia dyskretnego X Splotem dwóch ciągów {Jn} i {gn} nazywam
250 (18) 500 19. Zastosowanie przekształcenia dyskretnego 2t a następnie dzieląc licznik przez miano
22 Kazimierz Ajdukicwicz - Zagadnienia i kierunki filozofii zgodne z ostatecznymi kryteriami. Wobec
64120 str081 (5) u § 10. RESIDUA FUNKCJI — TWIERDZENIE ROUCHĆGO 81 la. Wobec tego zgodnie z twier- ł
IMAG0356 Transformacja Fouriera polega na przekształceniu zależności funkcji periodycznej, zależnej

więcej podobnych podstron