288
7. Różnice skończone w całkowaniu i różniczkowaniu
całkuje
Oskich
wzór trapezów lub wzór prostokąta*’ dają często zaskakująco dobrą dokładność, jeśli się funkcję w przedziale [-J?x, R2] tak wybranym, aby funkcja f(x) i jej pochodne rzędów były dostatecznie małe dla — Ri i x^R2-
Przykład 7.4.7. Obliczmy całkę Jexp (-x2)dx. Dla x=±4 funkcja podcałkowa jSil
mniejsza niż 10" 6. Stosując wzór trapezów do przedziału [-4,4], otrzymuje się wartości przybliżone 1.772636 dla h= 1 i 1.772453 dla A=0.5. (Wartości funkcji należy wziąć z tablic sześciocyfrowych.) Dokładna wartość wynosi izl!l = 1.772454. Powód uzyskania tak dobrej dokładności za pomocą wzoru trapezów wyjaśnia się częściowo w § 7.4.5 (c). Błąd obcięcia dla wartości całki jest tu przeszło 10000 razy mniejszy niż błąd obcięcia dla największego składnika we wzorze trapezów' — doskonały przykład „znoszenia się błędów obcięcia”. Błąd wynikły' ze zmiany cc na 4 można oszacować w następujący sposób:
|tf|=2 J exp(— xz)dx=2 (ęxp(-f)*ir“1/2dl< i i6
<24-16~3/2fexp(-i)<fr=ie‘1*<J0“'\
16
to
Przykład 7.4.8. /= J (H-x2)"4/Vjc. Jeśli chcemy uzyskać pięć cyfr ułamkowych
co O
wyniku, to całkę J możemy pominąć dopiero dla Ra1000. Można jednak postąpić inaczej:
K
rozwinąć funkcję podcałkową względem potęg X”1 i całkować składnik po składniku:
R R
= J ««* +%* - 20!S-...) dx=
R
_3ff-s;3 * »-l l/s.14 «-17/3 — _
— 5k ,,/< . 5X/<
Dzięki temu rozwinięciu wystarczy ograniczyć całkowanie numeryczne do przedziału
Można również próbować podstawień przekształcających przedział (0, co) tiR (0. 1* np. *=exp(—x) łub r = ł/(l -.*). Trzeba jednak wtedy pamiętać o Łymr aby nie wpr0* wadzić w ten sposób niepożądanej osobliwości funkcji podcałkowej.
Przykład 7.4.9. Rozważmy znów' całkę z przykładu 7.4.8. Podstawienie t - W +
daje całkę /= f [r2+(l -i)*]"4'3r2/Vr. Nowa funkcja podcałkowa ma pochodną ,ne-o
skończoną w zerze. Tę osobliw'ość eliminujemy podstawiając /««3:
f= \ [Mii+(l-uV]-*';J-3u4du. b
Można już teraz zastosować np. metodę Romberga.