ECHNIKI BADANIA
phzmAm NmAw dionnosg
Umieszczamy lewą rękę za pacjentem, równolegle do prawego 11. i 12. żebra, opie-niac się o te żebra oraz przyległe tkanki miękkie znajdujące się poniżej nich. W razie rotrzeby należy powiedzieć pacjentowi, aby oparł się o rękę badającego i rozluźnił. Dzięki przyciskaniu lewą ręką do przodu wątroba może być lepiej wyczuwana przez % rękę.
dziemy prawą rękę na brzuchu pacjenta po prawej stronie, bocznie od mięśnia stego brzucha, tak aby palce znajdowały się poniżej dolnej granicy stłumienia roby. Niektórzy badający preferują ułożenie palców w kierunku głowy pacjen-aatomiast inni nieco bardziej skośnie, tak jak jest to pokazane na następnej stro-. W obu przypadkach uciskamy delikatnie, przesuwając się do góry.
: simy pacjenta, aby wziął głęboki oddech, próbując w tym czasie wyczuć brzeg wą-: :v zbliżający się wówczas do palców. Jeśli ją czujemy, lekko zmniejszamy nacisk -z nadającej, tak aby wątroba mogła wślizgnąć się pod palce i można było wyczuć rrzednią powierzchnię. Należy zauważyć, czy występuje tkliwość. Prawidłowy z eg wątroby jest miękki, ostry i ma gładką powierzchnię. Prawidłowa wątroba mo-: : tć lekko tkliwa.
' czasie wdechu wątroba jest wyczuwalna ok. 3 cm poniżej prawego łuku żebrowe-- linii środkowoobojczykowej. Niektórzy ludzie podczas oddychania uruchamia-: irdziej klatkę piersiową niż przeponę. W takim przypadku może być pomocne . -zerowanie pacjentowi, aby „oddychał brzuchem”, co pomoże ustawić wątrobę, nkże śledzionę i nerki w pozycji wygodnej do zbadania podczas wdechu.
Sztywność i twardość wątroby, tępy lub zaokrąglony brzeg, a także nieregularność konturów sugerują nieprawidłowość tego narządu.
W przypadku zatrzymania odpływu żółci powiększony pęcherzyk żółciowy uwidacznia się jako owalna masa poniżej krańca wątroby. Może się z nią zlewać, dając stłumiony odgłos opukowy.