BATES1

TECHNIKI BADANIA PRZYKŁADY NIEPRAWIDtO ■ • I

Szmery oddechowe dodatkowe [16]

Trzeszczenia (lub rzężenia)    Świsty i furczenia

•    Nieciągłe

•    Przerywane, krótkotrwałe, niemelodyjne

•    Jak kropki

•    Trzeszczenia drobne: miękkie, o wysokiej częstotliwości, bardzo krótkie (5-10 ms)

• Trzeszczenia grube: nieco głośniejsze, o niższej częstotliwości, krótkie (20-30 ms)

•    Ciągłe

•    > 250 ms, melodyjne, wydłużone (ale niekoniecznie trwające przez cały cykl oddechowy)

•    Jak kreski

•    Świsty: o względnie wysokiej częstotliwości (>400 Hz), syczące lub piskliwe

mm

•    Furczenia: o względnie niskiej częstotliwości (< 200 Hz), chrapiące

vWW

Trzeszczenia mogą być wywołane pa gią płuc (zapalenie płuc, włóknienie zastoinowa niewydolność serca) lub

patologią dróg oddechowych (zapale-' oskrzeli, rozstrzenie oskrzeli).

Świsty sugerują zwężenie dróg oddechowych, np. w przebiegu astmy POChP lub zapalenia oskrzeli.

Furczenia świadczą o obecności dużej ilości wydzieliny w drzewie oskrzelowy!

® czas pojawienia się w cyklu oddechowym;

® umiejscowienie w obrębie klatki piersiowej;

® utrzymywanie się podczas kolejnych oddechów;

• zmiana charakteru pod wpływem kaszlu lub zmiany pozycji ciała.

Ustąpienie trzeszczeń, świstów czy furczeń po kaszlu lub zmianie pozycji ciała sugeruje obecność gęstej wydziel; w drzewie oskrzelowym, np. w przebieg zapalenia oskrzeli czy niedodmy.

U niektórych zdrowych osób trzeszczenia mogą być słyszalne przypodstawnie na przedniej powierzchni klatki piersiowej po maksymalnym wydechu. Trzeszczenia mogą się również pojawić w najniżej położonych częściach płuc po dłuższym leżeniu.

Gdy podczas osłuchiwania obecne są świsty lub furczenia, należy określić czas ich trwania i umiejscowienie. Czy szmery te zmieniają się przy głębszym oddychaniu lub kaszlu?

Przewodzenie mowy i szeptu. Jeżeli wykrywa się zmiany podczas osłuchiwania klatki piersiowej, można dodatkowo ocenić przewodzenie mowy. Za pomocą stetoskopu słucha się symetrycznych obszarów, prosząc pacjenta o wykonanie następujących czynności:

@ Wypowiedzenie słów „raz, dwa”. W prawidłowych warunkach dźwięki przewodzone są osłabione.

Na POChP wskazuje obecność świstów zgłaszanych przez pacjenta lub wysłuchanych podczas badania, a także palenie papierosów w wywiadzi wiek oraz ściszenie szmerów oddechowych. Ustalenie rozpoznania wymaga badań czynnościowych płuc, takich jak spirometria [20-25].

Zwiększone przewodzenie mowy i szept sugeruje, że wypełnione w warunkach prawidłowych powietrzem płuco stało się bezpowietrzne. Patrz tab. 8.5. „Prawidłowe i patologiczne szmery oddechowe, przewodzenie mowy i szep oraz drżenie głosowe", str. 318.

Głośniejsze, wyraźniejsze dźwięki nazywane są bronchofonią.

PRZEWODNIK BAf ES A; PO BADANIU PRZEDMIOTOWYM I